" ผมต้องพา ปุยฝ้ายไปส่งแล้วครับคุณแม่ นี่ก็จะเย็นแล้ว" วาโยบอกมารดาออกมา
" ไม่พาน้องอยู่รอกินข้าวกันก่อนหรอคะ เดี๋ยวคุณพ่อก็น่าจะกลับแล้ว" คุณวารินถามผู้ชาย
" เอาไว้คราวหน้าแล้วกันนะครับ วันนี้ปุยฝ้ายทำงานวันแรกด้วย"วาโยตอบมารดา
" ก็ได้ค่ะแต่คราวหลังต้องพาหนูปุยฝ้ายมาหาคุณแม่อีกนะคะ"
" ได้ครับ" วาโยตอบมารดาแล้วถือวิสาสะจูงมือปุยฝ้ายเดินกลับไปที่รถ เขาเปิดประตูและคาดเบลท์ให้ปุยฝ้ายตามเคย
" ไหนเล็บสวยไหมเอามาดูหน่อย" เมื่อขึ้นมาบนรถ วาโยขอดูเล็บปุยฝ้ายที่ทาสีชมพูลูกแก้วที่เขาเลือก
ปุยฝ้ายก็ส่งมือให้พี่วาโยดูด้วยความซื่อ
" สวยดีเหมือนกันนะสีนี้เข้ากับเธอมากเลย" วาโยพูดแล้วลูบที่มือและเล็บของปุยฝ้าย
ปุยฝ้ายเองได้แต่มองวาโยตาปริบๆเพราะว่าพี่ทำเธอหัวใจเต้นแรงเป็นรอบที่ร้อยล้านแล้ว
"แหะ ไปกันเถอะค่ะ" ปุยฝ้ายชักมือออกเบาๆแล้วบอกวาโยอย่างเขินๆ
" ไปไหน" วาโยแกล้งถามเธอออกมา
"อะอ่าว ได้ยิน
