หลังจากกินโจ๊กกับพี่เสร็จ ปุยฝ้ายก็เดินออกมาจากห้อง ด้วยหัวใจที่เต้นแรงกับคำพูดของพี่ เธอเดินเข้าห้องน้ำทันทีแล้วปิดประตูเขินอยู่อย่างนั้นเป็นนานสองนาน ก่อนจะจัดการเก็บอารมณ์ตัวเองให้เรียบร้อย แล้วเดินออกมาที่โต๊ะทำงานที่เธอฝึกงานอย่างปกติ
" มาแล้วเหรอปุยฝ้าย มาจ๊ะวันนี้พี่จะสอนรับงานแบบรัวๆ"
" ได้เลยค่ะพี่เชอร์รีน" ปุยฝ้ายตอบกลับด้วยรอยยิ้ม และเธอพร้อมมากๆที่จะเรียนรู้งาน
วาโยนั่งมองปุยฝ้ายผ่านห้องทำงานตัวเองอยู่ทั้งวัน เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ดูเหมือนน้องกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้
" ยังไม่กลับคอนโดไปนอนเหรอครับ" เป็นเสียงของเวหาที่ดังขึ้นมา เพราะปกติหากวาโยไม่มีงาน เขาจะไม่เข้าบริษัทเลย
" มึงก็ถามไม่คิด หัวใจนายอยู่ที่นี่มึงจะให้เขากลับไปนอนได้ไง"สายฟ้าแซวออกมาอย่างรู้ใจเจ้านาย
" พวกแกนี่มันรู้ดีจริงๆเลย แต่ก็ถูกอย่างที่สายฟ้าพูดนั่นแหละ ฉันอยากอยู่ที่นี่เพราะอยากดูปุยฝ้าย"
" เป็นยัง
