สาวนักศึกษา พิชิต หัวใจพ่อซุปตาร์

บทที่ 1 นักร้องหนุ่มสุดฮอต

กรี๊ดดดดดด

กรี๊ดดดดดด

กรี๊ดดดดดด

"พี่ วาโย หล่อมากเลยแกร"

"ใช่ๆ พี่วาโย อร้าย เค้ามองฉันด้วยแกร อร้ายยย ฉันจะวูบ"

"พี่วาโย หล่อมาก ว้ายยยยยย"

เสียงกรี๊ดและเสียงโห่ร้องของแฟนคลับที่มางานคอนเสริต ดังขึ้นกระหึ่มงาน

เมื่อนักร้องขวัญใจของเหล่าสาวๆอย่าง วาโย ขึ้นร้องเพลง แฟนคลับก็ร้องตามลั่นลานแสดง

"สวัสดีครับทุกคน คิดถึงทุกคนนะครับ" วาโย นักร้องหนุ่มวัย 27 ทักทายแฟนคลับอย่างแพรวพราว

"อร้ายยย พวกเราก็คิดถึงค๊าาาาา" แฟนคลับพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียง

"ข้างหลังร้อนไหมครับ ขอบคุณนะที่มาหากัน คุณทุกคนจะอยู่ในใจของเรานะ" วาโย พูดกับแฟนคลับพร้อมกับรอยยิ้ม

"อร้ายยยยย แสนดีที่หนึ่ง พ่อไมโครเวฟ" แฟนคลับตะโกนออกมา

"จบไปแล้ว สำหรับผลงานใหม่ เราเห็นร้องได้ทุกคนเลยเก่งมากๆ ชื่นใจจัง" วาโย หยอดแฟนคลับตามปกติ

"เราก็แพรวพราวเกิน" แฟนคลับแซวออกมา

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แพรวพราวอะไรกัน นี่มันปกติเลยนะ" วาโย หยอกล้อกับแฟนคลับไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิก

ก่อนกลับ เขาเดินลงไปให้แฟนคลับได้ใกล้ชิดถ่ายรูป แล้วโบกมือลาแฟนคลับก่อนขึ้นรถตู้ไป

ทันทีที่ประตูรถตู้ปิดลง นักร้องหนุ่มผู้แสนสดใสช่างเจรจา กลับเปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่มีแววตาที่ดุดัน และนิ่งเฉย

"ไปไหนครับนาย" สายฟ้า ลูกน้องของเขา ที่เป็นคนของเขาเอง ไม่ใช่คนของบริษัท ถามออกมาอย่างเช่นทุกครั้ง

"คอนโด ก็ไปอยู่ทุกวัน ถามทำไมทุกครั้ง" วาโยบ่นลูกน้องออกมาอย่างเหนื่อยๆ

"ไอ้สายฟ้า มันนึกว่านายจะไปหาสาวๆที่ไหนนะซี" เวหา น้องชายฝาแฝดของสายฟ้า ที่เป็นลูกน้องของวาโยเช่นกันแซวออกมา

"เหนื่อยไม่มีอารมณ์ อยากกลับไปนอน" วาโยตอบลูกน้องทั้งสองออกมาอย่างไม่ถือสา

ไม่นาน ก็พลันมีสายเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของวาโย

"ว่า" วาโยกดรับสาย

"คุณว่าโย อยู่ไหนค่ะ เชอร์รีน หาทั่วงานแล้วไม่เจอ" เสียงปลายสายกรอกกลับมา

"กลับแล้ว เหนื่อย" วาโยตอบออกไปเพียงแค่นั้น

" อ่าว เชอร์รีน มีเรื่องจะคุยด้วย เรื่องสำคัญ อยากจะคุยต่อหน้าคะ" ปลายสายตอบนักร้องหนุ่มกลับมาเสียงอ่อย

" เห้อ เธอไม่ได้บอกฉันไว้ ฉันไม่รู้ งั้นตามมาคอนโดแล้วกัน" วาโย พูดจบก็ตัดสาย

"นาย เราเพิ่งออกมาได้นิดเดียว ไม่วนไปรับเหรอครับ" สายฟ้าถามเจ้านายอย่างสงสัย

"ไม่ใช่ธุระ ขับกลับคอนโดไป" วาโย บอกลูกน้อง แล้วนั่งหลับตาอย่างเหนื่อยล้า

"ครับ" สายฟ้ารับคำ ไม่ต่อความยาวสาวความยืด เพราะรู้นิสัยของเจ้านายดี

ไม่นานรถตู้ก็แล่นมาถึงคอนโด ที่วาโยพักอาศัยอยู่ ไม่สิ ต้องบอกว่าที่วาโยเป็นเจ้าของอยู่

"พวกนายไปพักเถอะ ไม่เรียกแล้วละ เหนื่อยมากวันนี้ ทั้งเหนื่อยทั้งร้อน" วาโย บอกลูกน้อง แล้วกดลิฟขึ้นชั้น 35 ชั้นบนสุด ที่ทั้งชั้้นมีแค่ห้องของเขาคนเดียว ส่วนลูกน้องของเขา อยู่ที่ชั้น 34 คนละห้อง และที่ชั้น 34 ก็มีอยู่ 2 ห้อง

นักร้องหนุ่มขวัญใจสาวๆ หลายคนเปิดประตูเข้าห้องมา แล้วทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยล้า วันนี้เขาใช่พลังงานไปมากจริงๆ

มือเรียวสวยของเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเพื่อผ่อนคลายสมอง

ก๊อกๆๆๆ

เสียงประตูของเขาดังขึ้น

มือเรียวจึงหยิบโทรศัพท์หรู มากดส่งข้อความหาใครบางคน

"ไม่ได้ล็อก"

แกร่ก

ไม่นานเชอร์รีน ก็เปิดประตูเข้ามา

"ไหนมันมีอะไรสำคัญขนาดนั้น" วาโย ถามออกมา พลางพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก

"คือ เชอร์รีนจะมาบอกคุณวาโยว่า เชอร์รีนจะมาขอลาออก จากต่ำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของคุณวาโยนะคะ" เชอร์รีนบอกออกมาอย่างไม่เต็มเสียง เพราะต่ำแหน่งที่เธอทำ คือผู้จักการส่วนตัวของวาโย ในตอนกลางวัน ส่วนในตอนกลางคืนเธอก็คือคู่นอนของเขา หากว่าเขานั้นต้องการ โดยไม่มีสถานะ ไม่มีข้อผูกมัด แต่ทว่าค่าตอบแทนเยอะจนเธอยอมแลก เพราะชีวิตเธอก็ผิดพลาดมาบ้างเธอเลยไม่ได้เสียดายอะไรในเรื่องพวกนี้ ส่วนวาโยเขาไม่ได้มั่ว เขาเลือกผู้หญิงที่จะเข้ามาในชีวิตเป็นคนๆเพราะเขาคือคนมีชื่อเสียง

"เหตุผล" วาโยถามออกมาเพียงแค่นี้ ไม่ได้มีอาการตกใจอะไรเลย ไม่มีท่าทีเสียดายด้วยซ้ำ

"เชอร์รีนเริ่มคุยศึกษา กับผู้ชายคนนึง จนตกลงเป็นแฟนกัน เชอร์รีนไม่อยากทำผิดต่อใครทั้งนั้น เลยเลือกจะมาลาออกไปเปิดร้านดอกไม้เล็กๆค่ะคุณวาโย" เชอร์รีนตอบออกมา เพราะเธอทำงานนี้กับวาโย มาได้ 5 ปีแล้ว เธอรู้นิสัยของเจ้านายของเธอดี เขาเป็นคนเดายากก็จริง แต่เขาเองเป็นคนมีเหตุผลเอามากๆ เธอเลยเลือกจะตอบคำถามของเขาออกมาตามตรง

"เธอคิดดีแล้วนะ" วาโยถามออกมาเพียงแค่นั้น

"ค่ะ"

"งั้นก็ได้ แต่ช่วยหาและสอนงานผู้จัดการคนใหม่ให้ฉันหน่อย เอาแค่งานผู้จัดการ ส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวฉันคุยเอง" วาโยบอกเชอร์รีนเสียงเรียบอย่างเดาอารมณ์ไม่ได้

"ได้ค่ะ คุณวาโย" เชอร์รีนรับคำอย่างโล่งใจ ที่ผ่านเรื่องนี้ไปได้ง่าย

วาโยก้มหน้ากดโทรศัพท์ ไม่นานเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นที่โทรศัพท์ของเชอร์รีน

เขาโอนเงินไปให้เธอ 5 แสน

"เงินนี้ฉันช่วยให้เธอเปิดร้าน และมีความรักดีๆ อย่างที่เธอฝันและหวังไว้ ส่วนเงินเดือน สิ้นเดือนนี้เธอยังคงจะได้รับเหมือนเดิม" วาโยบอกเชอร์รีนแล้วยิ้มให้เธอบางๆ

"ขอบคุณค่ะคุณวาโยที่เข้าใจ"

"อืม ไปเถอะ" วาโยบอกเชอร์รีนเพียงเท่านั้น แล้วเขาก็สูบบุหรี่เข้าปอดต่อ ไม่ได้สนใจเชอร์รีนอีกเลย