เสียงปาร์ตี้ดังกระหึมบริษัท วาโยสตูดิโอ
วาโยยังคงนั่งโอบปุยฝ้ายดูพนักงานปาร์ตี้กัน เขาไม่ให้น้องคลาดสายตาเลยทีเดียว
"น้องปุยฝ้ายไปเต้นกันค่ะ" พนักงานคนนึงมาชวนปุยฝ้าย
"โอ้ย มึงก็ไม่มองเนอะ จงอางนั่งเฝ้าขนาดนี้" พนังงานอีกคนที่เดินมาพร้อมกันแซวออกมา
"พี่วาโย ไปเต้นกันนะ หนูอยากไปเต้น นะคะ" ปุยฝ้ายอ้อนพี่ พนักงานทั้งสองคนถึงกลับลุ้นในคำตอบ เพราะวาโยนั้นขึ้นชื่อเรื่องหากไม่ได้อยู่บนเวทีแสดงงานจ้าง เขาจะไม่เต้นไม่ร้องอะไร ทุกครั้งที่บริษัทมีงานเลี้ยง วาโยก็จะนั่งนิ่งๆอยู่แบบที่เป็นนี่แหละ
"ครับ ไปกัน" วาโย ตอบน้องออกมาแล้วยิ้มสดใส
"เย้ ไปกันคะ" ปุยฝ้ายลากวาโยไปเต้น
"มึง กูขนลุก"พนักงานที่มาชวน หันหน้าพูดกัน
"เออ หนูปุยฝ้ายลูก กุมหัวใจของบอสเต็มๆแล้วละ ยอมน้องขนาดนี้" พนักงานทั้งสองคุยกัน แล้วเดินไปเต้นกับทุกคน
วาโยเต้นข้างๆน้อง แล้วมองดูน้องอย่างเอ็นดู ที่เขายอมมาเต้นเพราะอยากจะดูแล
