หลี่หยางหยางโกรธจัดง้างมือขึ้นหมายจะตบหน้า แต่ชิงเกอไม่ได้ตามืดบอดเพราะผู้ชายเลวอีกแล้ว เธอโยกตัวหลบไม่ให้โดน ยินดีทิ้งตัวล้มลงไปเอง
“โอ๊ย! ทำไมน้องสาวถึงทำกับฉันแบบนี้! ฉันไม่รู้ว่าทำอะไรให้เธอโกรธ”
หลี่หยางหยางมึนงง เธอตบไม่โดนด้วยซ้ำแบบนี้มันผิดปกติมาก “ชิงเกอแกทำอะไร คิดใส่ร้ายฉันหรือ เก็บมารยาของแกไว้เล่นกับคนข้างนอกเถอะ”
“น้องสาว! ตลอดมาเราสนิทกันมาก! เธอยังเรียกฉันพี่สะใภ้ทุกคำ ทำไมวันนี้ฉุนเฉียวถึงขั้นทำร้ายคนล่ะ เธอหงุดหงิดเพราะวันนั้นของเดือนรึเปล่า ไม่เป็นไรนะ พี่สะใภ้จะไปต้มยาให้เธอ” ชิงเกอลุกขึ้นอย่างยากลำบาก พุ่งเข้ามาจับมือหลี่หยางหยางไว้ แววตาดูใส่ใจอย่างยิ่ง
พลั่ก! เสียงปัดนั่นแรงมากจนเธอเซ เป็นหลี่หยางหยางที่ผลักออก เห็นชัดว่าแกเสแสร้ง คิดจะหันกลับไปดูต้องมีคนอยู่ข้างหลังเธอแน่ อาจเป็นชีหวายอัน
แต่ชิงเกอที่ยังเล่นไม่พอกลับดึงแขนอีกฝ่ายไม่ให้หันไป “น้องสาวคนดี เธอเจ็บ
