“เห็นไหม ไม่มีใครเห็น” คำพูดอ่อนโยนกับน้ำเสียงที่นุ่มนวล ยังการกระทำที่ใส่ใจทำให้ชิงเกอขยะแขยง แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของหลี่หยางหยางกลับรู้สึกสนุก จึงไม่ปฏิเสธเขาอีก ชี้บอกจะกินอะไรบ้าง ทางหนึ่งเพื่อยั่วโมโห อีกทางคือเธอแกล้งไม่ให้ชีหวายอันได้กินอะไร หลังจากพูดด้วยเสียงอ้อนมาสักพักเธอจึงเริ่มอิ่ม แล้วส่ายหน้า
“พอแล้วค่ะ ฉันอิ่ม แต่ดูคุณสิ นอกจากป้อนฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย”
“เห็นคุณทานอร่อยผมก็อร่อยไปด้วย”
ชิงเกอชะงักไม่ทันตอบสนอง เมื่อคู่หมั้นใช้มือปาดเช็ดริมฝีปากที่เลอะของเธอ สายตาเขาดูร้อนแรงมากแวบหนึ่ง คล้ายกำลังสะกดกลั้นอารมณ์ความต้องการ ก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว
ทุกคนหันหน้าหนีให้กับความหวานของคู่บ่าวสาว มีแค่สองคนที่กำหมัดแน่นอยากพุ่งไปแยกออก ซูหลีที่หมั่นไส้อดไม่ได้จะพูดจาหยอกล้อแกมประชด ระบายความหงุดหงิด
“แหม… หวานกันขนาดนี้! คนโสดก็แย่สิคะ ถ้าฉันมีแฟนที่คลั่งรักมากอย่างประธานช
