ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตู ก่อนจะเห็นเงาร่างเล็กๆ เดินถาดเข้ามา
“พี่สาวครับ น้ำชาสมุนไพรกับเลมอนเค้ก ของว่างสุดอร่อย”
“น่ากินจัง ซื้อมาหรือทำเอง”
“หัดทำกับคุณอาเมื่อกี้”
“ฉันไม่ได้ยินเสียงทำครัวเลย”
“เราไปทำกันที่บ้านคุณอา เขากลัวว่าจะส่งเสียงดังจนรบกวนสมาธิพี่”
ชิงเกอยิ้มบาง แม้สวี่หรานจะหน้าหนาไปหน่อยเจ้ากี้เจ้าการไปนิด แต่เขาใส่ใจความรู้สึกไม่น้อย หลายครั้งทำให้เธออบอุ่นใจ พอไม่เห็นกลับเริ่มมองหา
“พี่ครับ มีพัสดุไปส่งที่บ้านเก่าล่ะ เห็นว่าเป็นรองเท้ากระเป๋าแบรนด์เนม คงเป็นลุงคนนั้นส่งมาง้อพี่แน่”
ถ้าถงหยวนไม่พูดเธอคงลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ชีหวายอันคือคนดีจริงๆ เขาคงมัวแต่เล่นสนุกจนเพิ่งนึกได้ว่าติดค้างคำขอโทษเธอ จะว่าไปเขาส่งสติกเกอร์มาทุกวัน แต่ไม่มีข้อความดีๆ คล้ายส่งมารายงานตัวผ่านๆ
“เสี่ยวหยวน นักสืบเอกชนเขาตามเรื่องไปถึงไหนแล้ว”
“กำลังรวบรวมหลักฐานอยู่ ที่อยู่ซึ่งพวกเขาไป
