ไร่ภูผกา ตั้งอยู่บนพื้นที่นับหลายพันไร่ ในเขตภาคเหนือของประเทศไทย ที่ไร่แห่งนี้มีคนงานหลายพันชีวิตอาศัยอยู่ เจ้าของไร่มีนามว่า ภูผกา ซึ่งเป็นชื่อเดียวกันกับชื่อไร่ คนงานและคนในละแวกนี้ต่างเรียกเธอว่า แม่เลี้ยง แม่เลี้ยงภูผกาเป็นแม่หม้าย สามีเสียชีวิตด้วยโรคร้าย เธอไม่มีทายาททางสายเลือด มีแค่ลูกบุญธรรมที่รับมาอุปการะเลี้ยงดู ซึ่งเป็นลูกของน้องสาวกับสามีชาวต่างชาติที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทั้งคู่ ด้วยเหตุนี้เธอจึงรับ คริส ซานเชส มาอุปการะเลี้ยงดู ให้ความรักและดูแลเอาใจใส่ คริส ดั่งลูกชายแท้ๆ ไร่ภูผกาแห่งนี้ทำธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นไร่ชา ไร่องุ่น ฟาร์มโคนม และธุรกิจที่พัก นี้แม่เลี้ยงจะวางมือจากทุกอย่างแล้วเนื่องด้วยสุขภาพของเธอที่ไม่สู้ดีนัก มีโรคประจำรุมเร้ามากมาย ถึงเวลาที่ต้องยกกิจการทั้งหมดนี้ส่งต่อให้กับลูกชายบุญธรรมของดูแลต่อ
"แม่เลี้ยงคะ ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ "
เสียงพยาบาลสาว เมษา ที่แม่เลี้ยงจ้างมาดูแลส่วนตัวของเดินเข้ามาพร้อมกับแจ้งว่าได้เวลายาหลังอาหารแล้ว เมษาเข้ามาทำให้ชีวิตของแม่เลี้ยงภูผกามีสีสัน และมีความสุขเพิ่มขึ้น เมษาน่ารักสมวัย เป็นคนช่างพูด ช่างเอาใจ ทำให้คนแก่อย่างแม่เลี้ยงมีความสุข ประหนึ่งว่าได้ลูกสาวเพิ่มมาอีกคน เป็นผู้หญิงร่างเล็ก ใส่แว่นตาหนาเตอะ ด้วยสภาพสายตาที่สั้นมาก เธอไม่ชอบแต่งหน้าโดยให้เหตุผลว่ามันยุ่งยากและวุ่นวาย และชอบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ธรรมดา แต่ในสายตาแม่เลี้ยงเธอคือเด็กที่น่ารักคนหนึ่ง
"เมษา อีก สามวันลูกชายของฉันจะกลับมา ฉันว่าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาซะหน่อย ฉันอยากให้เธออยู่ร่วมงานเลี้ยงของเราด้วยนะ " เธอเอ่ยปากชวนเมษาให้อยู่ร่วมงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของลูกชายที่จะจัดขึ้นในอีกสามข้างหน้า
"ได้สิคะ เมษาจะอยู่ เดี๋ยวเมษาจะโทรบอกคุณพ่อว่าอาทิตย์นี้คงไม่ได้กลับบ้านเพราะว่าแม่เลี้ยงชวนอยู่ร่วมงานเลี้ยง" เมษาเอ่ยตกลด้วยท่าทางน่าเอ็นดู พ่อแม่ของเธออาศัยอยู่ในตัวเมือง ทำธุรกิจเกี่ยวบริษัทไวน์ส่งออกต่างประเทศ เมื่อเธอได้มาทำงานดูแลแม่เลี้ยงเธอจึงต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านแม่เลี้ยงเพราะระยะทางจากบ้านมาที่ไร่มันไกลมาก
"ขอบใจมากนะ ที่คอยตามใจคนแก่อย่างฉันให้มีความสุข "
"เมษาเต็มใจค่ะ เมษารักและเคารพแม่เลี้ยงเหมือนแม่ของเมษาคนที่สองนะคะ แม่เลี้ยงอย่าคิดมากนะคะ เราไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเมษาพาไป" เธอค่อยๆ พยุงร่างแม่เลี้ยงให้ลุกขึ้นและประคองให้เดินไปยังสวนดอกไม้หน้าบ้าน เมษามักจะพาแม่เลี้ยงออกมาเดินเล่นชมธรรมชาติภายนอกบ้านเป็นประจำ เธอทำหน้าที่ดูแลแม่เลี้ยงได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง สมกับที่แม่เลี้ยงเอ็นดูและรักเธอเหมือนกับลูกสาวคนหนึ่ง