Anamın söylediği sözlerle hepimiz büyük bir şok yaşamıştık. Özellikle ben ve yengem bu laflarla yıkılmıştık.
Yemeklerinin burada kalması gerekiyordu elbette, onlar aşiretin ağası olacaktı benden sonra. Bu yüzden anama bizi kurtar onların gidişinden demiştim, o da böyle bir çözüm yolu bulmuştu.
Gerçekten başka bir çözüm yolu yok muydu da bizi böyle bir duruma getirmişti? Anam aynı soruyu tekrar etti.
"Eğer niyetin gerçekten kızının namusuysa neyi düşünüyorsun bu kadar Saffet ağa? Hadi, ver cevabını. Kızını oğluma veriyor musun? Eğer he dersen hemen bugün imam nikahıyla karısı olur. Hiç kimse gelip ne yaptınız demez, ölen abisinin karısıyla evlenen ilk kişi olmayacak oğlum."
Dilim tutulmuştu anamın dediklerine karşılık, o kadar ki cevap bile veremiyordum bir türlü.
"Ana, ne dersin sen?
