Oturacak halim bile kalmamıştı, kasıklarım fena derecede sızlıyordu. Sabah o uyurken ben yatakta oturur pozisyonda kendisini izliyordum.
Normalde kalkıp işe gitmesi gerekirdi, ama uyuyalı en fazla bir saat olmuştu, o yüzden uyandırmıyordum. İş saatlerini o bilirdi, ne yaparsa kendineydi.
Yorgun hissediyordum aslında, ama bu yorgunluk uyuyarak geçecek gibi değildi. Benim yorgunluğum bedenimde değil ruhumdaydı.
Sıkıntılı bir halde uzandım yatağa, Ferman'a bakıyordum öylece. Elim istemsiz sakallı yanağına gitmişti, hafifçe gezdirdim parmaklarımı yüzünde.
Dikkatli bir şekilde baktığımda ne kadar yakışıklı olduğunu daha iyi fark etmiştim, zaten bu yakışıklı haline kanıp aşık olmuştum ona ilk başta, sonu da belliydi.
Hafif esmer teni, kalın kaşları ve kirli sakalları ayrı bir hava katıyordu
