ปัง!!
แฮก
ๆ
ๆ
‘เมื่อกี้! มันคืออะไรวะ’
คนพูดมองตามแผ่นหลังขาวผ่องที่พึ่งหอบเสื้อผ้าของตัวเองวิ่งออกไป
พุฒิภัทรไม่ได้เมาจนจำความไม่ได้หรือทำอะไรไปโดยที่ไม่รู้ตัว
เขานอนรำลึกเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ วนซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบแล้วก็ลุกขึ้นนั่งถามตัวเองอีกหลายๆ หน
กับสิ่งที่ตนเพิ่งได้สัมผัสนั้นมันคือ ‘ของจริง’ ใช่ไหม!?
เป็นไปได้เหรอ นั่น! เด็กของพ่อนะ...
ในสมองมีแต่เครื่องหมายคำถาม แม้จะเชื่อมั่นในสัญชาตญาณความเป็นผู้ชายประกอบกับวิชาชีพการแพทย์ แต่! ใจมันก็ยังงุนงง
ฮื้อ!!
ส่วนในห้องน้ำห้องเล็กๆ ภายใต้ชายคาเดียวกันมีหญิงสาวนั่งกอดเข่าคู้ตัวใต้ฝักบัว ปลานิลเปิดน้ำชำระคราบคาวโลกีย์ที่เธอเพิ่งถูกยัดเหยียดให้จากสามีในนาม
แต่ก็สมควรแล้วล่ะเพราะเธอพูดเองว่าอยากขึ้นเตียงกับเขา เขาสนองให้ตามที่ร้องขอแล้วจะมาร่ำร้องหาอะไรตอนนี้
ร่างกายเธอมีไว้เพียงเพื่อให้เขาติดใจหลงลืมคุณหมอศรุตาคนที่เขารัก
