“ปลาเน่า! เป็นอะไรของแก”
“ภีม! คืนนี้ปลาขอนอนด้วยนะ”
“แกมาคอนโดฉันตอนตีสามเพื่อมาขอนอนด้วยเนี้ยนะ เพื่อ!!//ฮื้อ....” ยัยปลาเน่าปลานิล นับวันยิ่งทำตัวมีพิรุธเหมือนเช่นคืนนี้ที่จู่ๆ ก็โผล่มา
และเมื่อเจ้าของคอนโดเปิดประตูมาพบหน้า เพื่อนสนิทก็โผเข้าสวมกอดคล้ายคนขวัญเสียดีฝ่อหาคนปลอบใจ
น้ำตาไหลซึมเปียกแก้ม ร้องไห้เหมือนคนคลั่ง
ภีมกอดเพื่อนรักกลับและลูบศีรษะทุยแบบงงๆ และก็ประคองกันให้เข้ามาในห้อง
เพื่อนสาวร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมหยุดจนสะอึกสะอื้น
“ไม่ต้องเล่นเบอร์ใหญ่ขนาดนี้ฉันก็ยอมให้นอนด้วย”
“ปลาขอโทษนะภีม”
“ไหน! เรื่องมันเป็นไง...เล่า!!” เป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีย่อมรู้ดีว่าปลานิลมีเรื่องกลุ้ม
แต่คนที่คอยเก็บอารมณ์ เสแสร้งว่าเข้มแข็ง จริงๆ แล้วปลานิลก็แค่คนขี้อ่อนไหว
และครั้งนี้ก็คงหนักหนาเกินที่เธอจะอดกลั้นถึงได้ปล่อยโฮมาซะขนาดนี้
แต่แล้วปลานิลก็คือปลานิล จอมปากแข็งและไม่เล่าอะไรให
