มื้อเย็น
“กินให้มันเยอะๆ หน่อยสิ! ตัวผอมกะหร่องแบบแค่นี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน ห้ะ!”
“ค่ะ!”
“แม่บ้าน! เอาอาหารมาเติมสิ ฉันจะให้ลูกสะใภ้กินเยอะๆ”
ลูกสะใภ้สาวก้มมองกับข้าวในจานที่มันพูนจนเกือบล้น
ปริมาณขนาดนี้สามารถกินให้อิ่มได้ถึงสามคนแบบสบายๆ นี้คุณท่านคงไม่ได้กลัวว่าปลานิลจะผอมเป็นกุ้งแห้ง แต่ประสงค์จะให้เธอท้องแตกตายเสียมากกว่ามีน้ำมีนวลขึ้น
แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับสายตากดดันจากคนหัวโต๊ะ เธอจึงค่อยๆ ละเลียดกินทีละคำ ยัดมันลงท้องตัวเองจนหมดเกลี้ยงทุกเม็ด
เจ้าบ้านเห็นตามนั้นก็ดูพอใจและอารมณ์ดีขึ้นบ้าง...เล็กน้อย
มื้อค่ำจึงดำเนินไปเงียบๆ ระหว่างชายชราผมสีดอกกับลูกสะใภ้สาวจนเสร็จสิ้น
“ปีสี่แล้ว เรียนเป็นไงบ้าง”
“ก็...โปรเจคเยอะมากค่ะ หลังจากเก็บชั่วโมงฝึกงานครบก็จบแล้วค่ะ คุณท่าน”
“สายที่เธอเรียนมาช่วยงานไอ้ภัทรไม่ได้!...งั้นก็อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน คอยดูแลปรนนิบัติผัวก็พอแล้วกันนะไม่
