โรงแรมH
“ว่างรึไงมึง โทรชวนกูกินเหล้าทุกคืน” ทายาทโรงแรมมาถึงก็หย่อนก้นนั่งข้างๆ เพื่อนสนิทที่หน้าหงิกงอ
“เอ่อ! กูเซ็งๆ ไม่มีอะไรทำเลยอยากแดกเหล้า”
“เหรอ? หน้าเหมือนไปแดกรังแตนมาจากไหน” ชายหนุ่มในกลุ่มเพื่อนรักของพุฒิภัทรพูดขึ้น
คุณหมอหน้าหยกดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนักแต่คนปากหยักไม่ค่อยพูดปัญหาส่วนตัวให้ใครฟัง แม้เพื่อนสนิทอย่างพชร
“คร้าบ!! ไหนเมื่อก่อนว่าชอบความสงบบนดอย หรือว่าลงมากรุงเทพคราวนี้ติดใจแสงสีแล้ว เบื่อนอนฟังเสียงจิ้งหรีดเรไร”
ใครจะเชื่อว่านายพุฒิภัทรคนนี้มีดีกรีหมอเฉพาะด้านจากประเทศเยอรมัน เป็นหมอที่ไม่หวังผลกำไรจากอาชีพ ชอบขึ้นดอยไปในพื้นที่ที่ห่างไกลเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตให้กับคนยากคนจน
ทายาทนักการเมืองชื่อดัง ร่ำรวยมีเงินเป็นถุงเป็นถังที่ไม่ต้องการอะไรในชีวิตอีกแล้ว
และแสนจะเบื่อหน่ายกับชีวิตเสเพล จอมปลอมแบบท่านส.ส.พุฒิพงศ์ที่ฉากหน้าเป็นนักการเมืองผู้ทรงธรรม เปี่ย
