คาสโนว่าเจ้านายที่รัก

CHAPTER 4 นี่มันเพลย์บอยชัดๆ

วันนี้ก็เป็นวันน่าเบื่อเหมือนเช่นทุกๆ วัน ตั้งแต่มีเจ้านายคนใหม่ วันๆ เขาแทบไม่ทำอะไรเลย นอกจากเล่นเกม พาผู้หญิงมาจู๋จี๋ในห้องทำงานและข้าวหอมมีหน้าที่เพิ่มมาอีกหนึ่งอย่างคือการเป็นสาวใช้สำหรับเขา เพราะแทบทุกๆ วัน สิงหราช เจ้านายหนุ่มใช้เธอไปซื้อถุงยางอนามัยให้เขาอยู่เป็นประจำ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาขนาด 56

หญิงสาวนั่งย้อนคิดถึงหน้าที่ที่ต้องทำในทุกๆ วัน ก็ได้แต่ถอนหายใจ

“ขับรถเป็นไหม” สิงหราชถามข้าวหอม ในขณะที่เธอนั่งเหม่อลอยจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เขาเดินเข้ามาใกล้ เขาถามพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆ แก้มเธอ จนเธอรู้สึกได้ถึงความร้อนของลมหายใจเขา

“เป็นค่ะ” ข้าวหอมตอบแบบสะดุ้งนิดหนึ่ง

“ดี..งั้นไปเอาชุดที่คอนโดให้ฉันที ฉันให้แม่บ้านเตรียมไว้ให้แล้ว”

เขาส่งกุญแจรถให้ข้าวหอม ก่อนจะพูดขึ้นต่อ

“แล้ววันนี้ฉันจะไปดื่มกับเพื่อน เธอมาขับรถให้ฉันด้วย”

“เอ่อ...” เมื่อหญิงสาวกำลังจะเอ่ยว่าเลิกงานแล้ว และเธอไม่มีหน้าที่ไปขับรถพาเขาไปกินเหล้า

แต่สิงหราชตวัดสายตาทำสีหน้าไม่พอใจมาให้เธอและถามเสียงเข้ม

“มีอะไร” เขาจ้องหน้าเธอเหมือนจะบอกว่ากล้ามีปัญหากับฉันเหรอ

“...” ข้าวหอมจึงได้แต่หุบปากลง แต่ยังส่งสายตาคำถามไปที่เขา

“มีอะไรก็พูดมา” สิงหราชส่งสายตาอย่างรำคาญใส่ข้าวหอม

“ฉันไม่รู้ที่อยู่คอนโดนาย” หญิงสาวทำสีหน้าเหวี่ยงใส่เล็กน้อย ให้ไปเอาของแต่ไม่บอกพิกัด ใครจะไปถูกละ

สิงหราช ถอนหายใจกับท่าเหวี่ยงของเลขา ก่อนจะยื่นมือออกไป

“เอาโทรศัพท์มา” ข้าวหอมยื่นโทรศัพท์ของตัวเองส่งให้สิงหราช เขากดอะไรยุกยิกอยู่สักพัก แล้วยื่นโทรศัพท์กลับคืนให้หญิงสาว

“ฉันส่งที่อยู่พร้อม รายละเอียดคอนโดทางไลน์แล้ว ไปถึงแม่บ้านจะรอรับเธอ และเธอก็บอกว่าเป็นเลขาฉัน…โอเค๊” เขาพูดจบก็ยักคิ้วให้เธอ

“แล้ว...” ข้าวหอมที่ยังนั่งงงอยู่ ก็เอ่ยขึ้นแบบงงๆ

“อะไรอีก” เขาตวัดเสียงหงุดหงิดกลับมาอีกครั้ง

“รถนายยี่ห้ออะไร สีอะไร แล้วทะเบียนอะไร จอดอยู่ชั้นไหนล่ะ” ข้าวหอมรีบถามเป็นชุด ก่อนที่จะโดนระเบิดลง เธอรู้ว่าเขาขี้หงุดหงิดมาก แต่มันจำเป็นต้องถามนี่ ก็คนไม่รู้ ถือว่าไม่รู้ ก็ต้องถามสิ ใช่ไหม

“รถเบนซ์ สปอร์ตสองประตู สีดำ ทะเบียน กก7777 จอดอยู่ชั้น VIP ช่องผู้บริหาร พอใจหรือยัง จะถามอะไรอีกไหม น่ารำคาญ”

สิงหราชก็ตอบกลับเป็นชุดเหมือนกัน ก่อนจะถามกลับแบบประชดและบ่นรำคาญเสียงดัง ส่วนสายตาที่ส่งมาบ่อบอกว่าถ้ามีอะไรสงสัยอีก เขาฆ่าเธอแน่

“ไม่มี ฉันไปนะ”

ข้าวหอมรีบขอตัวลงลิฟต์ไปที่ลานจอดรถของออฟฟิศซึ่งมี 5 ชั้น คือชั้น vip จะมีแต่ผู้บริหารระดับสูงที่จอดได้ ส่วนพนักงานทั่วไปก็จอดชั้น 1-3 ข้าวหอมเดินหารถเบนซ์สปอร์ตสีดำทะเบียน กก 7777 เจอไม่ยาก เพราะแค่กดกุญแจรถ ก็มีสัญญาณทั้งเสียงและไฟขึ้นมาให้เธอรู้ว่ารถจอดอยู่ที่ไหน

“รถอะไรสวยมากเลย เสียดายที่ขับอยู่ในกรุงเทพที่รถติดมากกกก ถ้าได้ขับออกต่างจังหวัด แม่จะเหยียบให้มิดเลยคอยดู”

ข้าวหอมเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง พร้อมขับออกจากโรงแรมไปยังคอนโดหรูใจกลางเมืองริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตามพิกัดที่เขาส่งให้ทางไลน์

เมื่อมาถึงก็ขับรถไปยังชั้นที่เขาแจ้งไว้ ประตูเปิดด้วยระบบไฟฟ้า คอนโดหรูคือชั้น vip ที่มีที่จอดรถส่วนตัว ทุกอย่างใช้ระบบอัตโนมัติ สแกนด้วยรหัสที่เขาได้บอกไว้ก่อนหน้านี้ แม่บ้านยืนรอพร้อมถุงกระดาษใบหนึ่ง

“คุณคือเลขาคุณสิงหราชใช่มั้ยคะ” แม่บ้านเดินเข้ามาหาข้าวหอม

“ใช่ค่ะ คุณเลโอให้ฉันมาเอาเสื้อผ้าค่ะ”

“นี่ค่ะ อิฉันเตรียมไว้ให้แล้ว” ป้าแม่บ้านส่งถุงเสื้อผ้ามาให้ข้าวหอม พร้อมกับยิ้มให้เธอและเอ่ยออกมายิ้มๆ

“แหม มีเลขาสวยขนาดนี้ คุณสิงหราชจะหวั่นไหวมั้ยคะเนี่ย”

“อ๋อค่ะ ฉันขอตัวนะคะ” ข้าวหอมได้แต่ยิ้มแหยๆ ตอบรับเพียงเล็กน้อย แล้วรีบขับมาหาเจ้านายที่โรงแรมทันที เพราะถ้ายังชักช้า เขาอาจจะหาเรื่องเธออีก

“นี่เสื้อผ้านาย” เธอยื่นถุงเสื้อผ้าให้เขา

“หวังว่าเธอจะไม่ได้ทำให้รถฉันเป็นรอยนะ ถ้ามีรอยฉันจะปรับเธอ”

เขาไม่ยอมรับถุงผ้าไปจากเธอ แต่กลับถามคำถามที่เธอคิดว่ากวนประสาทกลับมา ข้าวหอมก็กลอกตามองบน แล้วตอบกลับทันที

“งั้น คราวหลังก็ไม่ต้องใช้ฉันให้ขับรถนายไปอีกก็แล้วกัน อย่างกับอยากขับนักนี่ เอาไปสักทีซิ” ข้าวหอมตอบและยื่นถุงไปตรงหน้าเขาอีกครั้ง

สิงหราชรับถุงกระดาษไปจากเธอ แล้วเขาก็จัดการถอดเสื้อออก โดยไม่รอให้ข้าวหอมออกไปก่อนเลย

“ว้าย นายจะถอดเสื้อผ้าก็บอกก่อนสิ ฉันจะได้รีบออกไปอีตาบ้า”

ข้าวหอมปิดตาโวยวาย พูดจบก็หันหลังวิ่งออกจากห้องแทบไม่ทัน

“หึๆๆๆ” เธอได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของเขาดังตามหลังมา

สิงหราชจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดทำงานเป็นชุดเที่ยวเรียบร้อย ก็เดิมออกมา ข้าวหอมมองลุคใหม่ของเจ้านายตาค้าง ...นี่มันเพลย์บอยชัดๆๆ

“ตามมา”

เขาเดินมาใช้มือแตะปากเธอให้หุบลงและสั่งสั้นๆ ก่อนจะเดินนำข้าวหอมลงมาที่ลานจอดรถ แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งในตำแหน่งคนขับ ทำให้หญิงสาวต้องเปิดประตูไปนั่งข้างคนขับแทน

หญิงสาวกำลังจะอ้าปากถามว่า ไม่ให้ฉันขับเหรอ? เขาก็พูดสวนขึ้นมาก่อนว่า

“ขาไปฉันขับเอง ขากลับเธอขับนะ...เข้าใจใช่มั้ย”

‘เข้าใจสิ เข้าใจว่านายเผด็จการมากกกกก’

ข้าวหอมคิดในใจ แต่ทำได้แต่เพียงยิ้มและเอ่ยออกมาสั้นๆ

“เข้าใจค่ะ เจ้านาย”

สิงหราชหยิบแว่นตากันแดดขึ้นมาสวมกันจะยักคิ้วให้เธอเล็กน้อยอย่างพอใจ แล้วกลับไปขับรถออกไปอย่างเร็ว