ระหว่างนั่งรถกลับจากร้านอาหารจนมาถึงหน้าคอนโด ทั้งสองคนนั่งอยู่บนรถที่เงียบสงัด แต่ในใจข้าวหอมเต้นร้อนผ่าวๆ ด้วยความโมโห อยากจะตะโกนด่าพร้อมกับใช้มือตบหน้าสักร้อยครั้ง แต่เพราะเขาคือเจ้านาย จึงได้แต่นิ่งเงียบคิดในใจ
“จอดตรงนี้แหละ”
ข้าวหอมเอ่ย ขณะที่รถกำลังขับถึงหน้าประตูคอนโดที่จะไปลานจอดรถ แต่เจ้านายตัวดีไม่จอดและขับเลี้ยวลงไปลานจอดรถชั้นล่าง
ข้าวหอมเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที สิงหราชรีบเดินตามมากระชากแขนข้าวหอมอย่างแรงจนเซเข้าหาตัวชายหนุ่ม
“เป็นอะไร เรื่องโทรศัพท์ฉันก็จะรีบจัดการให้แล้วไง”
“มันไม่ใช่แค่เรื่องโทรศัพท์ แต่ฉันไม่ชอบที่นายมาล้ำเส้นเรื่องส่วนตัวของฉัน ทีฉันยังไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของนายเลย แล้วที่อาละวาดแบบนั้นมันดีแล้วเหรอ นายเป็นประธานบริษัทนะ อย่าลืมสิ”
เธอแค่ไม่ชอบที่เขาทำอะไรโดยไม่ควบคุมอารมณ์ แล้วถ้าหากมีลูกค้ามาเห็นประธานบริษัทอาละวาดในร้านอาหาร
