Tristan's Pov:
Makalipas ang ilang araw nakauwi na rin kami ng bahay. At sa hindi ko maipaliwanag, hindi ko din talaga maintindihan ang sarili ko kung bakit ko ba tu ginagawa. Sigurado kapag bumalik ang alaala ng bruhang tu panigurado eyeballs ko lang ang walang latay at babalatan talaga ako ng buhay nito. Napangiti naman ako ng mapagtanto kong ito nga pala ang unang bungad ko sa umaga na kayakap ko tung lasinggang tu. Sino mag aakalang yung babaeng pinakasalan ko na ingat na ingat na makatabi ako ey eto ngayon dinaeg pa ang bata kung makapulupot ang kamay sa katawan ko. Ginawa niya pang unan ang dibdib ko swerte din yung paa niya dahil nakadantay sakin. Jusme ! Di ko lubos maisip yung mga gabing kailangan niya pa ng mga maleta at unan para lang gawing harang sa pagitan namin tas ngayo
