Kaçmak istiyordum. Serhat ağanın cehennemine düşmüştüm. Onun tuzaklarından kurtulmaya çalıştıkça bataklığa çekildiğimi fark ediyordum.
Şu an olduğu gibi… Saçlarımı tarayarak beni nasıl avucunda tuttuğunu bilmiyor bile… Avucunda özgürlüğüme kanat çırpındıkça nasıl tükendiğimi de görmüyor. Çırpınmayı bırakırsam onun dediği gibi Ağanın Serçesi olurum. Ama küçük bir detay var ki o Serçe hiçbir zaman uçamayacak. Çünkü ağanın serçesi olmuşsa kanatları kırıldığı için olmuştur.
Boğazım düğümlenirken Serhat’ın sesiyle kendime geldim. “Saçlarını açık bırak, kurutmadan bağlama. Zaten tenin hala sıcak, iyice üşütme.”
“Emriniz olur Serhat ağa,” dedim.
“Hayırdır yine resmileştin.”
“Ne yapayım, abi mi diyeyim?”
“Sakın! Abin falan değilim! Tam aksine müstakbel sevgilimsin. Şimdi yürü kahvaltıya, a
