๑๖
อิ่มอรุณตื่นขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ถูกปลุกด้วยจุมพิตอ่อนโยนที่ขมับ ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากที่ประทับทาบจะจากไป แล้วจึงหลับใหลลงไปอีกครั้งอย่างอ่อนเพลีย
ดวงตากลมโตหลุบลงสำรวจเนื้อตัวเปลือยเปล่าของตนแล้วหน้าร้อนผ่าว แทบจะไม่มีที่ใดที่เขาไม่ทิ้งร่องรอยแห่งจุมพิตหวามไว้เลยสักที่! เรียกได้ว่าแทบจะทุกตารางนิ้วเขาได้ประทับตราสัญลักษณ์เฉพาะตัวไว้บนเรือนกายของหล่อนเรียบร้อยแล้ว!
“บ้าจริง...” หญิงสาวสบถด้วยความโกรธแกมอาย พวงแก้มแดงเรื่อลามลงมาจนถึงลำคอระหง แน่นอน... ตรงนี้ก็ไม่เว้น และดูเหมือนจะมีมากกว่าทุกที่!
ร่างบางรั้งผ้าห่มผืนหนาพันกายมาด้วยเมื่อลงเดินสำรวจทั่วทั้งห้อง ชนิดที่เรียกว่าทุกซอกทุกมุมไม่เว้นแม้กระทั่งห้องน้ำ เพราะเมื่อคืนหล่อนไม่มีเวลาที่จะดูเลยสักนิด พวงแก้มเห่อร้อนขึ้นอีกครั้งเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ไม่มีเวลา ดวงตากวาดมองไปรอบๆ ด้วยความชื่นชม หญิงสาวต้องยอมรับว่าห้องชุดบนตึกห
