GWEN’S POV
Hindi ko man masabi sa kanya kung ano ang tunay na nararamdaman ko at pinagdadaanan, kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko ngayon na may nakakausap ako.
“Ihatid na kita, Ms. Gwen.” Alok nito sa akin.
“Hindi na. Naghihintay sa akin ang driver ko sa parking,” sagot ko.
“Ahh, kailan ang sunod na balik ninyo sa campus?” tanong nito habang sabay kaming naglalakad patungo sa parking lot.
“Hindi ko pa alam kung next week o baka hanggang sa matapos ang training ko. Wala naman na akong gagawin pa sa school, naipasa ko na ang lahat ang mga projects na kailangang ipasa.”
“Ganoon ba?” may himig ng lungkot ang kanyang boses.
“Dito na ako, Dan. Salamat ulit sa libre,” paalam ko sa kanya nang huminto kami sa tapat ng kotse kung saan naghihintay ang aking driver.
Pagpasok ko
