GWEN’S POV
Nagising ako na may kirot sa aking leeg.
Dalawang araw na ang nakakalipas ngunit parang kahapon lang nangyari ang lahat.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Dahil lang sa ilang mga larawan, tuluyan nang nawala ang dignidad na aking iningatan sa paaralan sa loob ng ilang taon. Ang pag-asa kong makatapos na may mataas na karangalan ay tila nagiging malabo, ang pinaghirapan ko ng ilang taon ay hindi ko na maabot.
Muli na naman pumatak ang aking mga luha sa tuwing maalala ang mga nangyari.
Sa loob ng dalawang araw na pananatili ko sa hospital ay hindi ko man lang nahawakan ang aking cellphone. Nang masigurong stable na ang aking kalagayan ay nagpasya ang aking mga magulang na iuwi ako sa bahay upang doon na lubusang magpagaling.
Sa loob ng
