เป็นอีกวันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน มันก็แปลกดีนะครับปกติตัวคนเดียวไง
“พี่เดย์พี่ว่ามันแปลก ๆ ไหมคะ” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยถามขณะที่ผมกำลังออกแบบลวดลายสักอยู่
“อะไรที่ว่าแปลก”
“ก็แม่ของพวกเราไง อีกสามวันจะถึงวันงานอยู่แล้วยังไปถือศีลกันอยู่อีก หนูว่าไม่ใช่หรอกต้องมีอะไรแน่ ๆ”
“เขาคงอยากให้เราลองอยู่ด้วยกันมั้ง”
“แล้วเขาไม่คิดบ้างล่ะคะว่าเราอาจจะตีกันตายก็ได้”
“บางทีมึงก็โหดร้ายไปนะ”
“คิกคิก แล้วพี่กำลังทำอะไรอยู่” พลางชะเง้อมองแผ่นกระดาษในมือผมไปด้วย
“ออกแบบลายสัก อย่าเพิ่งกวนพี่ต้องใช้สมาธิ”
“คะ? พี่”
“ทำไมล่ะ พูดดี ๆ ด้วยแปลกตรงไหน”
“ทุกตรงค่ะ พี่เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ยสำลักน้ำมันเครื่องมาหรือไงถึงได้พูดจาแปลกประหลาดแบบนี้”
“มึงนั่นแหละแปลกประหลาด กูอุตส่าพูดเพราะแล้วเชียว”
“เนี่ย! มันต้องอย่างนี้ถึงจะเป็นพี่เดย์ตัวจริง” เธอว่าพลางหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
