..เที่ยงคืน..
ต้องให้ฉันบรรยายบรรยากาศในรถอีกไหม ไม่ต้องหรอกนะคะ เพราะว่า.. มันไม่ต่างกันเลยกับตอนขามา เหมือนเก่าล่ะค่ะ... สงครามเย็น!
แตกต่างกันแค่ว่าขากลับหนักกว่านิดนึง เพราะไอ้อุ้งมือที่กำถุงยางอยู่ตอนนี้มันเริ่มทำฉันเจ็บ
“นั่งเงียบเชียว เป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“พี่ผมทำอะไรคุณรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“เห็นจานข้าววางอยู่เมื่อกี้ คุณทานข้าวแล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ”
“หืม.. “คุณซินหันมาขมวดคิ้วหลังจากที่ฉันตอบสั้นๆ ติดกันหลายคำ “แปลกๆ นะเนี่ย เหมือนคุณนินหลบหน้าผมยังไงไม่รู้ หรือว่ายังโกรธผมอยู่”
“เปล่านี่คะ”
“งั้นคุณก้มหน้านิ่งทำไม”
“ก็ฉันไม่รู้จะมองอะไร”
คราวนี้เขาเงียบไปอึดใจนึง จนภายในรถได้ยินแต่เสียงแอร์และเครื่องยนต์ ก่อนจะเอื้อมมือมาทำท่าจะกุมมือฉัน แต่ทว่า..สัญชาตญาณฉันมันไวกว่า ชักแขนหลบเขาจนเขาถึงกับชะงักงัน
“คุณช่วยตั้งใจขับ พาฉันให้ถึงบ้านไวๆ หน่อยได้ไหมคะ”
ก่อนจะพ
