หลังจากนั้นถัดมาอีกสามชั่วโมง กระป๋องเบียร์เริ่มเรียงราย เพียวเหมือนจะตึงๆ เสียงที่คุยฟังชัดถ้อยชัดคำในทีแรกเปลี่ยนเป็นอ้อแอ้ พูดออกมามีแต่น้ำไม่มีเนื้อ อารมณ์ สติ หายไปหมด เหลือแต่นังนินคนนี้ล่ะมั้ง ที่ยังคงต้องนั่งเสนอหน้าอยู่ มองสิ่งมีชีวิตตรง ข้าม กำลังเพ้อ ด้วยสายตาละห้อย เพราะคำว่า...อกหัก
อันที่จริงถ้าไม่ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป คงไม่หนักขนาดนี้หรอกมั้ง เฮ้อ..ฉันล่ะเหนื่อยจริงๆ
“เพียว พอได้รึยัง”
ฉันนั่งยองๆ ลงไปถาม หลังจากที่ขอตัวไปอาบน้ำกลับมาอีกทีแล้วเห็นว่าเพียวยังดื่มอยู่ ก่อนจะเก็บซากกระป๋องเบียร์ใส่ถุงขยะทีละชิ้น
“หมดแล้วเหรอ”
เขาหันมาถาม ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ในแบบฉบับของคนเมามายอย่างเต็มที่ ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ระอาเหลือเกินต่อพฤติกรรมของเพื่อนตัวเอง กี่ครั้งแล้วนะ ที่เขามักจะมีจุดจบแบบนี้หลังจากมีปัญหากับผู้หญิงคนนั้น และกี่ครั้งที่นับไม่เคยถ้วน ว่าทุกๆ ครั้งที่เป็นแบบนี
