กว่าจะถึงที่พักใช้เวลากว่าสองชั่วโมง คอตกหมดแรงกันเลยทีเดียว รถติดไม่พอ แท็กซี่ที่ฉันนั่งมานี่ก็มีความแสบสุดระดับพรีเมี่ยมอีก ตาแกบ่นอะไรของแกให้ฉันฟังก็ไม่รู้ เป็นตุเป็นตะพาเวียนหัวแทบจะหลับคาเบาะให้ได้เลย นี่ถ้าระยะทางจากบริษัทบ้าอำนาจนั่นไกลกว่านี้ มีหวังตาแกคงจะเล่านิทานตั้งแต่สมัยแกรักกับยายให้ฉันฟังกันเลยล่ะมั้ง โฮกกก
อันที่จริงถ้าวันนี้ฉันไปทำงาน ฉันว่าฉันคงไม่เหนื่อยเท่านี้แน่ๆ คิดดูสิ ขนาดจะยกขาขึ้นบันไดสักขั้นนี่ ยังกินเวลาไปหลายวินาทีเลย เฮ้อ..เพลียชะมัด
กว่าจะหอบสังขารจากข้างล่างขึ้นมาถึงข้างบนตรงโค้งสุดท้ายได้ เล่นเอาเหงื่อแตกไหลเยิ้มเปียกเสื้อกันเลยทีเดียว ลิ้นนี้ลากพอๆ กับหมาเวลามันวิ่งข้างถนนตอนแดดร้อนเปรี้ยงๆ อะ ส่วนหนังหน้าเหรอ? อย่าต้องให้บรรยาย มันคงจะถีบเครื่องสำอางที่ซื้อมาจากตลาดนัดหลังหอออกไปหมดแล้ว!
ขนาดตัวฉันเองยังรู้สึกรังเกียจตัวเองได้ขนาดนี้ ก็คงจะไม่แปลกที่
