Güneş'i evine bırakmış, geceyi geçirebileceğim bir otel arıyordum. O sırada telefonum çaldı. Güneş arıyordu. Hoparlörden açtım.
''Efendim Güneş.''
''Zafer, neredesin?''
''Yoldayım, kalacak bir otel arıyorum.''
''Zafer lütfen gel. Geceyi dışarıda geçirmeni istemiyorum.'' dedi. Sesi bir garipti. Tedirgin miydi, üzgün müydü... Kestiremiyordum.
''Biraz önce de konuştuk bunu Güneş.''
''Evet ama ben eve sensiz girince bir tuhaf oldum. Lütfen gel, burada kal. Bir ev bulana kadar en azından.''
''Ben kalacak bir yer bulurum Güneş. Mahalle arasında, genç bir kızın evinde kalınmaz öyle. Laf söz olur.''
''Sen onları susturursun bence. Susturursun, değil mi Zafer? Bana laf söylenmesine izin vermezsin ki sen...''
''Beni manipüle mi ediyorsun şimdi de? İyice uyanık bir şey oldun sen başıma...''
