ซู่ๆๆๆๆ
พรึบ
“เจ้ามาทำไมกัน…?”พี่เข้มเอ่ยเสียงเข้มอย่างสงสัยพร้อมกับหันหน้ากลับไปมองยังปลายเตียงนอนที่เราสองคนกำลังนั่งกันอยู่ในขณะนี้
ผมก็ค่อยๆชะโงกหน้าขึ้นไปมองบ้างว่าพี่เข้มคุยอยู่กับใครและก็ต้องถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ด้านหลังพี่เข้มตอนนี้ก็คือผู้หญิงผมยาวสีดำคนนั้น ผมว่าถ้าเธอสวมใส่ชุดสีขาวจะเหมือนผีชุดขาวในหนังเรื่องเดอะริงเลยนะ น่ากลัวเป็นบ้า
“ช่วงนี้ใกล้จะเข้าพรรษาเจ้าจำศีลภาวนาไม่ใช่เหรอ?”พี่เข้มเอ่ยถามหญิงสาวคนนั้นที่เธอกำลังก้มหน้ามองพื้นโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับพี่เข้ม ผมนี่ก็กอดเอวสอบของพี่เข้มแน่นเลย
ชายชาติตำรวจกลัวผี รู้ถึงไหนอายถึงนั้นเลยนะ
“ใช่….แต่ข้าเป็นห่วงนายท่าน….”เสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้นพร้อมกับความหนาวที่เย็นยะเยือกขึ้นมาอีกครั้ง
“เป็นห่วงข้า?”พี่เข้มทวนคำพูดไปอย่างงุนงง ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่เข้มอย่างสงสัยและงุนงงเช่นกัน
