เช้าวันต่อมา….
บ้านลุงสิงห์
ดาวเหนือ….
พรึบ
“ฟอดดดด…..”สัมผัสหนักๆถูกกดลงบนโครงแก้มของผมและแช่ค้างไว้อยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานสองนานทำให้ผมถึงกับยิ้มกริ่มออกมาด้วยความสุขและหัวใจที่พองโต
พรึบ
และตามด้วยสัมผัสที่กอดรัดร่างของผมแน่นจากด้านหลังทำให้ผมถึงกับยิ้มกว้างเพิ่มขึ้นไปอีก
“หายปวดกระดูกแล้วหรือยัง?”เสียงทุ้มนุ่มกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูผม ผมก็ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนชำเลืองมองไปยังเจ้าของเสียงที่เขาเข้ามาหาผมตั้งแต่เมื่อคืน
และไม่ยอมกลับไปนอนบ้านของตัวเอง
“หายแล้วครับ…หายเป็นปิดทิ้งเลยครับ^_^”ผมตอบพี่เข้มไปพลางค่อยๆขยับตัวหันกลับมานอนตะแคงและจ้องหน้าพี่เข้มที่เขาเองก็กำลังจ้องมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้มอยู่
ก่อนที่เขาจะค่อยๆยื่นมือมาลูบไล้โครงแก้มของผมอย่างแผ่วเบา
“แล้วพี่ล่ะครับ…หายแล้วหรือยัง?”ผมถามพี่เข้มกลับไปทันทีกับอาการบาดเจ็บของเขา ที่เมื่อคืนนี้เขาไม่ยอมตอบผมและผมก็ง่วงเต็มทนทำใ
