“จูบ ลบลอย” เขาหมายถึงจูบที่มิกซ์จูบฉันงั้นเหรอ
“นายเห็น” เธอถามเขาขณะที่มือเรียวจับเข้าริมฝีปากเรียวเล็กของตน
“ก็ไม่เชิง ไม่ได้จะอยากดูนักหรอก เห็นแล้วมัน...” โรมหยุดคำพูดไว้แค่นั้นเขาไม่กล้าที่จะพูดคำว่า โมโห ออกมา กลัวว่าคนตรงหน้านั้นจะได้ใจ ร่างสูงในชุดนักศึกษาลุกขึ้นเต็มควาสูง
“จะติวไม่ใช่เหรอ ไปสิ” เขาเอ่ยอย่างตัดบทไม่ให้คนขี้สงสัยถามเซ่าชี่ต่อ เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอจึงนำเขาไปที่โต๊ะ ทั้งสองนั่งที่โต๊ะทานอาหารที่ตอนนี้ถูกเปลี่ยนเป็นโต๊ะหนังสือแทน
มือหนาของโรมหยิบชีทเอกสารของนานิลขึ้นมาอ่านทบทวน กระดาษ A4 ราวๆ 10 แผ่นที่เย็บรวมกัน
“สรุป สูตรไรของเธอหนาขนาดนี้ ตัวหนังสือเล็กมากจนเขาแทบจะดูไม่ได้” โรมที่เห็นชีทในมือถึงกับเลิกคิ้วถาม ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าตรงหน้านี้ลายมือของเธอจริง ซึ่งมันขัดกับหน้าสวยเก๋ของนานิลนัก คนถูกว่าถึงกับหน้าหงิก
“นี้ฉันให้นายมาติวให้นะ ไม่ได้ให้มาวิจาร
