ด้านโรมหลังจากที่ทานข้าวอิ่มแล้วนั้น เมื่อเห็นว่าเริ่มดึกเขาจึงพานานิลนั้นกลับ แต่ขณะที่ร่างสูงขับรถออกจากร้านนั้น ตั้งแต่กลับมาจากห้องน้ำ นานิลก็ปั้นหน้าบึ้งใส่ ไม่คุยกับเขาสักคำ ทำเอาโรมที่เห็นนานิลเมินใส่ตนเช่นนั้น เขาถึงกับทนไม่ไหว โรมเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบก่อน
“เป็นไร ไม่คุยกับฉัน” นานิลที่เอาแต่นั่งมองกระจกนอกหน้าต่าง ทำเอาร่างสูงถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาไม่ชอบที่เธอเอาแต่นิ่ง ตอบแต่ไม่ยอมมองหน้าเขา
“ป่าว...” เสียงเล็กเอ่ยออกมา แต่นั้นสายตาก็จับจ้องถนนแทนหน้าหล่อๆ ของโรม
“หึง...สินะ” โรมเอ่ยราวกับเปลี่ยนอารมณ์ แต่นั้นกับได้ผลทำเอานานิลถึงกับมองค้อนเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“หึง...ใครหึงใคร” เธอถามเขาอย่างเอาเรื่องสุดๆ
“ฉันพูดลอย...ถ้าไม่ได้หึงแล้ว เป็นอะไร” ด้านโรมที่เห็นนานิลเดินหน้าตึงใส่เขาตั้งแต่เธอกลับมาจากห้องน้ำแล้ว
“ฉัน...ก็แค่” ด้านนานิลที่โรมรู้ทั
