ด้านนานิลร่างบางใช้เวลาเดินทางถึงหอพักราวๆ กับครึ่งชั่วโมงและเวลานี้เป็นเวลาคนเลิกงานรถบนท้องถนนค่อนข้างหนาแน่น ร่างบางเดินเข้าตึกหอพักแต่เธอกับไม่รู้เลยว่ามีสายตาคมอีกคู่หนึ่งที่จ้องมองเธอผ่านกระจกรถหรู
ด้านโรมร่างสูงรู้ตัวอีกทีเขาก็ขับรถไล่ตามรถเมล์จนมาถึงหน้าอะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งถ้าให้เดาเธอคงพักที่นี่ คนหลายอารมณ์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูกเพราะอะไรเขาถึงได้ตามเธอมาถึงที่นี่
“เกลียดเขาไม่ชอบคนปากเก่ง อวดดี สำนึกผิดงั้นเหรอ” หึ...ก็สมควรแล้วไงที่เขาทำไปเพราะอยากจะลงโทษคนที่เข้ามายุ่งเรื่องของเขา โรมจอดรถและคิดทบทวนเรื่องราวที่ตนเกือบจะได้กระแทกนานิล รู้สึกผิดต่อเธองั้นเหรอ ไม่น่าจะใช่แหละ เขาไม่ผิดทำไมต้องสำนึก
“แล้วนี้กูเป็นห่าไรวะ” เขาจะไปหาองุ่นแต่จู่ๆ ขายาวกับเลือกที่จะลงจากรถ สายตาคมแหงนมองอพาร์ทเมนท์สูงราว 7 ชั้น คนตัวสูงพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก เขาไม่ควรมาเสียเวลากับผู้หญิงป
