3 ชั่วโมงต่อมา
นานิลหลังจากเลิกคลาสเรียนในช่วงเช้า ฉันกับเพื่อนเดินออกจากตึกที่เรียนอยู่ เพื่อไปหาทานมื้อเที่ยง
“พวกแกวันนี้เราไปทานอะไร กันดี” เดินมาถึงหน้าตึกหอสมุดยัยโปรเกลหันมาถามฉันกับยัยกิ๊บ
“ก๋วยเตี๋ยวไก่ ราดหน้า ชาบูไหม” ยัยกิ๊บหันมาถามพวกฉัน เพราะตอนนี้เที่ยงสิบห้านาทีโรงอาหารคณะบริหารก็คงจะแน่น
“เอาไง จะกินราดหน้าหรือชาบูหมาล่า เรามีเรียนอีกทีบ่ายสอง กินชาบูก็น่าจะทันนะ” ยัยเกลหันมาเสนอ
“แกว่าไงนิล อยากกินไหมละ”
“ฉันได้หมด กินไรก็ไปเถอะ ฉันหิวมากจนจะกินหัวพวกแกสองคนได้แล้ว” ฉันบอกกับสองนางที่จะทานข้าว หรือราดหน้า นางก็ไม่ แต่ดูเหมือนว่าพวกเราจะไปจบที่ชาบู พอพูดถึงเรื่องชาบูยัยกิ๊บตาลุกวาวขึ้นมาทันที
“จะว่าไปนี้ก็นานแล้วนะ เกล นิล ที่ฉันไม่ได้ไปกินชาบูกับพวกแก ชาบูดีกว่าไหม” ยัยกิ๊บเสนอ
นานิลที่กำลังจะอ้าปากตอบ แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะสองสาวอย่างโปรเกล และกิ๊บเดินนำหน
