“ก็นั่นแหละ กูถึงอกหักไง”
“ก็แค่อกหัก เหมือนหมากัดแหละมึงเดี๋ยวก็หาย” ดูมันเปรียบเทียบซะเหี้ยเลย นี่คือการอกหักครั้งแรกของผมเลยนะเว้ย เกิดมาสิบแปดปีมีรักแรกทั้งทีก็ไม่สมหวัง มันคงเป็นแผลใจที่ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนผมมั่นใจว่าไม่มีทางลืมได้แน่นอน
“มึงไม่เคยอกหักก็พูดได้ดิ อย่ามีแฟนบ้างละกัน จะแช่งให้อกหักเหมือนกู”
“อ่าวพาลนี่หว่า วอนโดนตีนนะมึง... เอาสักทีมะเผื่อจะหาย แต่กำลังตามจีบอยู่ว่ะ หน้าแบบกูไม่มีทางอกหักหรอก" ไอ้คชายกเท้าขึ้นอยู่ในท่าเตรียมพร้อม หากผมพยักหน้าหรือตอบรับ เท้าเน่า ๆ ของมันก็พร้อมจะพุ่งเข้าชนร่างทันที แต่เรื่องอะไรจะยอมเจ็บตัวอีกล่ะ แค่นี้ก็ปวดร้าวจนร่างแทบแตกจะแตกอยู่แล้ว
“ไม่เอาตีน แต่ขอกอดอีกที”
ผมรีบพุ่งตัวไปทางด้านหลังเพื่อหลบรัศมีการถีบของมันโดยไม่รอให้มันอนุญาต ก่อนจะสอดมือผ่านซอกเอวแล้วโอบกระชับแนบอกติดกับแผ่นหลังแข็ง ๆ ไอ้คชาดิ้นพล่านเป็นปลาหมึกโดนน้ำร้อ
