“รีบ ๆ เล่ามากูง่วง” ไอ้คชาบอกพลางอ้าปากหาวไปด้วย ไอ้เวรนี่มันไม่เข้าใจความสุนทรีของอารมณ์เลยจริง ๆ หมดกันความเศร้าที่บิวต์มาโดนไอ้คชาทำพังยับ
“เออ ๆ มึงแม่ง… คืองี้กูชอบเขาว่ะ….”
“มึงก็จีบดิวะ” ไอ้นาวารีบโพล่งขึ้นทั้งที่ผมยังพูดไม่ทันจบ บางทีความไฮเปอร์ของมันก็ทำผมอยากกลอกตาเป็นเลขแปด
“ก็อยากจีบ แต่ติดที่ว่าเขามีแฟนแล้ว แซตเลยว่ะเพื่อน” ผมก้มหน้าลงเหมือนหมาหงอย ในใจมันเจ็บจริงจี๊ดดด แบบพอเจอคนที่ชอบแล้วจีบไม่ได้อ่ะเหมือนขี้ไม่สุดยังไงไม่รู้
ไอ้นาวายื่นมือมาตบบ่าผมเบา ๆ เหมือนกับว่ามันเข้าใจถึงความเจ็บปวดที่ผมกำลังเผชิญ รู้สึกอุ่นใจขึ้นนิดหน่อยเวลาที่อยู่ท่ามกลางพายุที่โหมดกระหน่ำ อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนที่พร้อมจะให้กำลังใจ ผมได้แต่พยักหน้ากลั้นความรู้สึกเศร้าเอาไว้เพื่อให้มันรู้ว่า ‘กูไม่เป็นไรเว้ย’
“ก็แค่แฟนป่ะวะมึงจะแคร์อะไร ชอบก็จีบ ถ้าเขาเอามึงเดี๋ยวก็เลิกกับแฟนเองแหละ” ผมแทบไม่เช
