“จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อน ฉันบอกให้แกมาเย็น นี่เพิ่งจะสามโมงเองนะ” กัณบ่นไปเรื่อยในขณะที่เดินไปหน้ากระจกเพื่อส่อง... ส่องอะไรก็ไม่รู้แทนที่จะไปหาเสื้อผ้าใส่
“ให้มันเบา ๆ หน่อย ไม่งั้นฟ้องป๊า” ทั้งผมและกัณต่างก็กลัวพ่อเป็นที่สุด เคยบอกแล้วไงว่าพ่อผมดุมากกก ถ้าเกิดรู้ว่ากัณทำตัวเหลวแหลกล่ะก็ได้ถูกส่งกลับไปอยู่บ้านชัวร์ เผลอ ๆ อาจจะไม่ได้มาเรียนมหาลัยแบบคนปกติเพราะพ่อคงจ้างครูมาสอนที่บ้านโดยให้เหตุผลว่า ‘หวงลูกสาว’
“ไม่ต้องเอาป๊ามาขู่” กัณส่งสายตาดุ ๆ มาให้ก่อนจะหันกลับไปที่กระจกแล้วแต้มอะไรบางอย่างลงบนคอ หึ... คงกำลังปกปิดไอ้รอยแดง ๆ อยู่สินะ
ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะหลุบตาลงพื้น เห็นเสื้อนอนตัวโคร่งวางอยู่เลยเดินเข้าไปหยิบแล้วตรงไปหากัณที่หน้ากระจก พี่สาวผมหุ่นดีมาก ๆ เพราะพ่อทำธุรกิจฟิตเนสเราสองคนเลยรักการออกกำลังกายอย่างไม่รู้ตัว แต่ผมน่ะเล่นพอเป็นพิธี ต่างจากกัณที่จริงจังกับการรักษาหุ่นมาก เ
