ช่วงเย็นของวัน
"นี่มันวันอะไรวะเนี่ย หยุดงานแค่วันเดียวปัญหาอะไรมันเยอะนักหนาวะ" คลาสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแทนที่เขาจะได้นอนกอดอริญญาอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เขายังต้องนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคุยโทรศัพท์กับพยาบาลที่เป็นผู้ช่วยของเขาแทบจะเกือบทุกชั่วโมง ส่วนอริญญาก็หลับไปในช่วงใกล้เที่ยงจนตอนนี้ก็ยังหลับอยู่ ดูท่าทีคงจะยังไม่ตื่นง่ายๆ
"เฮ้อ...จะมีอะไรอีกไหมวะ?" คลาสยังคงบ่นร่างสูงโยนโทรศัพท์ลงไปไว้ที่ข้างตัว ก่อนที่จะยื่นมือไปหยิบรีโมททีวีมากดเปิดดูไปพลางๆ รอให้อริญญาตื่น เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาอริญญาออกไปกินข้าวนอกบ้าน
ติ๊งต่อง! คิ้วหนาขมวดเข้ากันเป็นปมเมื่ออยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงคนกดออดอยู่หน้าประตูห้อง
"ให้ตายสิวันนี้วันๆอะไร?" มือหนายกขึ้นมาทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด จะมีอะไรมาวุ่นวายในวันพักผ่อนของเขาอีกหรือไง คลาสพ่นลมหายใจออกมาหนักๆยันตัวลุกข
