ช่วงเช้าของอีกวัน
"อืม..." อริญญาส่งเสียงครางในลำคอร่างบางพลิกตัวเอาหน้าซุกไปกับหมอน ก่อนที่จะยกมือเรียวขึ้นมานวดคลึงที่ขมับเมื่อความรู้สึกปวดหัวแล่นเข้ามาในสมอง
"ทำไมปวดหัวแบบนี้" ร่างบางยังบ่นพึมพำในใจ เธอแทบจะจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ภาพสุดท้ายเธอจำได้แค่ว่าเธอยกเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดขวดแล้วมันก็รู้สึกมึนๆเหมือนบ้านหมุน แล้วก็จำได้ว่าเทวินทร์ออกไปจากห้อง เธอจำได้แค่นี้จริงๆ
แกร็ก!เสียงประตูห้องถูกเปิดด้วยฝีมือของคลาสและนั่นก็ทำให้ดวงตากลมโตของอริญญาค่อยๆเบิกกว้างขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้ามาหยุดยืนมองเธอที่ข้างเตียง
"ปวดหัว...ปวดเหมือนหัวจะระเบิด" อริญญาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้มือเรียวยังนวดคลึงขมับของตัวเองไม่เลิก
"ใครใช้ให้กินเหล้า...หึ" คลาสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงติดดุแต่ก็ไม่พ้นที่จะนั่งลงที่ข้างเตียง แล้วยื่นมือหนาของเขาไปนวดคลึงขมับให้กับอริญญา "ดีขึ้นไหม?"
"อืม..." อริญญาครางในลำค
