ตอนที่10 ไม่ได้รักคุณ
1774 Words
หมับ!คลาสใช้มือทั้งสองข้างมารวบตัวอริญญาจนหน้าอกนุ่มนิ่มมาเสียดสีกับแผงอกแกร่งของเขา ก่อนที่จะก้มต่ำเอาหน้าซุกไปที่ซอกคอใช้ปากขบเม้มดูดดึงสร้างความเป็นเจ้าของบนตัวอริญญา
"ปะ ปล่อย อืม...เจ็บ ฮึก" อริญญาดิ้นพล่านเมื่อความเจ็บจี๊ดๆแล่นเข้ามาตรงผิวเนื้ออ่อน เธอพยายามดิ้นหนีจากวงแขนกว้างของคลาสที่กอดรัดตัวเธอเอาไว้
"อืม..." คลาสครางในลำคอเขาพึ่งพอใจกับซอกคอหอมหวานของอริญญา คลาสดูดขบเม้มอยู่สักพักไม่นานเขาก็ปล่อยริมฝีปากออก ก่อนที่จะกดจูบลงไปอีกครั้ง โดยไม่สนใจคนที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด
"ฮึก..." อริญญาที่ทำอะไรไม่ได้จึงร้องไห้ออกมาแล้วนึกเจ็บใจที่ตัวเองหมดหนทางในการสู้กับคลาส
"ร้องไห้ทำไม?...หึ" คลาสผละออกจากซอกคอหอมกรุ่นกำลังจะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกจากหน้าหวาน ทว่าอริญญากลับเบี่ยงหน้าหนีทำให้คลาสถึงกับชะงัก "หันมานี่สิ พี่กำลังง้อเธออยู่นะ"
ขวับ! อริญญาหันขวับมามองคลาสด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดวงตากลมโตจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของคลาส
"ง้ออะไรของคุณ? ออกไปนะ" มือเรียวออกแรงดันไปที่หน้าอกของคลาส
"เธอไม่เด็กแล้วอริญญา พี่ไม่จำเป็นต้องง้อเธอแบบเด็กๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"
"..........."
"ต่อไปนี้พี่จะง้อเธอแบบผู้ใหญ่ ง้อจนกว่าเธอจะยอมบอกว่าเธอโกรธอะไรพี่?"
"ไม่บอกและจะไม่มีวันบอก"
"ดี...งั้นก็ดื้อต่อไป พี่ก็จะง้อเธอแบบนี้ ง้อจนกว่าเธอจะยอมบอก แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วพี่ไม่ชอบเห็นน้ำตาเธอ" คลาสยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าหวานอย่างนุ่มนวลโดยที่อริญญาไม่ได้ขัดขืนอะไร
"จะปล่อยได้หรือยัง?"
"พี่ปล่อยเธอก็ได้ แต่ขอหอมก่อน...ฟอด" ไม่พูดเปล่าคลาสก้มไปหอมแก้มนุ่มนิ่มของอริญญาฟอดใหญ่ก่อนที่จะฉีกยิ้มไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้งของอริญญา
"โรคจิต" อริญญาจ้องเขม็งไปที่คลาสก่อนที่จะรวบแรงทั้งหมดดันตัวคลาสออก แล้ววิ่งไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ
เวลาผ่านไปไม่นานอริญญาก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ดวงตากลมโตมองซ้ายมองขวาพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อไม่เห็นคลาสอยู่ในห้องของเธอแล้ว
"กลับไปแล้วสินะคนใจคนร้าย" ปากเรียวเล็กพูดพึมพำออกมาก่อนที่จะสาวเท้าเดินไปล็อคประตูห้องอย่างแน่นหนา
"หืม...เอาไปทิ้งหมดเลยเหรอเนี่ย" อริญญาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่มือเรียวยกขึ้นมากุมขมับตัวเอง เมื่อคลาสเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของเธอฉีกหมดทุกซองแล้วทิ้งลงถังขยะ
"เฮ้อ...แล้วจะกินอะไรล่ะทีนี้" อริญญาเดินกลับมานั่งบนที่นอนพร้อมกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ นี่เป็นนิสัยของคลาสเขาไม่ชอบให้เธอกินของไม่มีประโยชน์ โดยเฉพาะบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
อริญญายกมือเรียวขึ้นมาลูบตรงซอกคอของเธอ ตรงที่คลาสทำรอยสร้างความเป็นเจ้าของก่อนที่จะบ่นพึมพำ "คนบ้านิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัวที่สุด"
จ๊อกๆ ...เสียงท้องของอริญญาดังขึ้นใบหน้าหวานบูดบึ้ง ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่มประทังความหิว
แกร็ก! เสียงประตูห้องดังขึ้นอริญญาที่กำลังดื่มน้ำหันขวับไปมองที่หน้าประตู พร้อมกับสำลักน้ำออกมาหน้าดำหน้าแดง อริญญาไม่คิดว่าคนที่กลับไปแล้วอย่างคลาส จะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับโจ๊กในมืออีก2ถุง
"ตกใจเหรอ พี่ขอโทษไม่คิดว่าเธอจะตกใจ ไหวหรือเปล่ามานั่งนี่ก่อน?" คลาสวางถุงโจ๊กลงกับโต๊ะกินข้าวเล็กๆของอริญญาก่อนที่จะสาวเท้าเดินไปโอบเอวคอดของอริญญาไว้หลวมๆ ส่วนมึออีกข้างก็ดึงขวดน้ำในมือออกแล้วพาอริญญามานั่งที่โต๊ะกินข้าว
"ดึขึ้นไหมครับ?" คลาสนั่งย่อลงตรงหน้าของอริญญาใช้มือหนาเลื่อนไปลูบหลังอริญญาไปมา "พี่ขอโทษอีกทีแล้วกันที่ทำให้เธอตกใจ"
"กลับมาอีกทำไม?" อริญญาพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้งมือเรียวดันมือของคลาสออกจากตัวเธอ
"มาห้องแฟนผิดตรงไหน?"
"พูดผิดพูดใหม่"
"เธอเป็นแฟนพี่ และเราก็ยังเป็นแฟนกันอยู่"
"กล้าพูด"
"ทำไมพี่จะไม่กล้า? ต่อให้เธอหนีพี่ไปหลายปีไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็แล้วแต่ เราไม่เคยเลิกกัน พี่ยังรักเธออยู่เสมอ แล้วพี่ก็เชื่อว่าเธอก็ยังรักพี่ด้วย"
"ฉันไม่ได้รักคุณ ฉันเกลียดคุณ" อริญญายกมือขึ้นมากอดอกก่อนที่จะเบนหน้าหนีคลาสไปทางอื่น
คลาสยกมือหนาของตัวเองยื่นไปจับคางของอริญญาก่อนที่จะบังคับให้เธอหันหน้ามาสบตากับเขา "พี่เชื่อว่าเธอยังรักพี่ และพี่ก็รักเธอ"
"ฉันไม่ได้รักคุณ" อริญญาพูดแค่นั้นมือเรียวดันมือของคลาสออกก่อนที่จะเบนหน้ากลับไปทางเก่า
คลาสที่เริ่มหงุดหงิดกับความดื้อของอริญญา ร่างสูงถอนหายใจออกมาเพื่อระงับความหงุดหงิด ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "พี่ไม่อยากทะเลาะกับเธอ ถ้วยอยู่ไหน? พี่จะไปเอามาเทโจ๊กให้กิน"
"ไม่กิน"
"เฮ้อ...เลิกดื้อสักทีได้ไหม จำได้หรือเปล่าไม่กินข้าวเช้าแล้วมันปวดท้อง เธออยากเป็นแบบนั้นเหรออริน?"
"..............." อริญญาก็นิ่ง เป็นแบบที่คลาสพูดเธอเป็นโรคกระเพาะ และมักจะชอบปวดท้องเวลากินอาหารไม่ตรงเวลา
คลาสที่เห็นอริญญานิ่งไปร่างสูงตัดสินใจเดินตรงไปที่ตู้เล็กๆ ที่อริญญาเคยวางบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเอาไว้
"กินซะพี่เทให้เรียบร้อยแล้ว" คลาสยกถ้วยโจ๊กเอาไปวางตรงหน้าอริญญาก่อนที่จะกลับมาเทอีกถุงของตัวเอง "กินสิครับถ้วยนั้นไม่มีขิง"
".........." อริญญายังมองถ้วยโจ๊กตรงหน้าแบบนิ่งๆ กลิ่นหอมๆของโจ๊กมันทำให้ท้องของเธอส่งเสียงร้องประท้วงออกมาจนน่าอาย และนั่นก็ทำให้คลาสถึงกับยกยื้มมุมปาก
"ถ้าไม่อยากปวดท้องก็กินซะ...เด็กน้อย" คลาสพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มยกมือขึ้นไปลูบหัวอริญญาก่อนที่จะโดนอริญญามองค้อนแล้วผลักมือของเขาออก "กินสิหรือต้องให้พี่ป้อน?"
"ชิล์..." อริญญาทำหน้าไม่พอใจแต่ด้วยความหิวและกลัวว่าตัวเองจะปวดท้อง มือบางเลยหยิบช้อนตักโจ๊กเข้าปาก
"กินเยอะๆ" คลาสที่เห็นอริญญาเริ่มกินโจ๊กเขาก็หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ใช้ช้อนตักหมูในถ้วยของตัวเองใส่ไปในถ้วยโจ๊กของอริญญา
"เด็กน้อย กินเลอะเป็นเด็ก" ร่างสูงหยิบทิชชู่จะไปเช็ดปากให้อริญญาแต่ทว่าร่างบางกลับมองค้อนก่อนจะปัดมือของคลาสออก "ดื้อ..."
"อ๊ะ" อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสยันตัวลุกขึ้นยืน ใช้แขนทั้งสองข้างมาประคองใบหน้าของเธอ ก่อนจะโน้มหน้าใช้ปากหยักมาขบเม้มดูกลืนโจ๊กที่ติดปากเล็กๆของเธอ
"โรคจิต" ทันทีที่ปากเป็นอิสระอริญญาก็ผลักคลาสออกก่อนจะต่อว่า
"ถ้าไม่อยากโดนแบบนี้ทีหลังก็อย่าดื้อ"
หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมากอริญญาก็ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กในถ้วย ส่วนคลาสก็เอาแต่มองใบหน้าหวานพร้อมกับยิ้มออกมาเป็นครั้งคราว
กริ่ง!!!เสียงโทรศัพท์ของอริญญาดังขึ้นร่างบางลุกจากเก้าอี้ สาวเท้าเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ ปรากฏว่าเป็นมาร์คเพื่อนชายในกลุ่ม
"ฮัลโหลมาร์ค" อริญญาพูดทันทีหลังจากที่กดรับสาย มาร์ค...ชื่อที่อริญญาพูดขึ้นทำให้คลาสรู้สึกไม่พอใจมือหนาของเขาบีบเข้าหากันแน่น ก่อนที่จะใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแสดงอาการหงุดหงิด
" (มาร์คส่งข้อความไปหาอรินไม่เห็นอรินตอบมาร์คก็เลยเป็นห่วง...เลยลองโทรมา) "
"คงจะเป็นตอนที่อรินอาบน้ำอยู่มั้ง ขอโทษนะที่อรินไม่ได้ตอบกลับ"
" (ไม่เป็นไรครับ วันนี้ให้มาร์คไปรับที่หอไหม? มาร์คไปรับอรินได้นะ)"
"เอ่อ...จะมารับเหรอ? อ๊ะ..." อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลังก่อนที่จะก้มมาพูดที่ข้างหู...
"ถ้าอยากให้มันตายก็ให้มันมารับ" น้ำเสียงเยือกเย็นของคลาสทำให้อริญญาถึงกับขนลุกซู่ ร่างบางชะงักนิ่งไม่ได้ตอบคำถามมาร์คที่ส่งเสียงเรียกเธอ
" (อรินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ อรินได้ยินมาร์คไหม?) "
"ตอบมันไป...มันรอคำตอบจากเธออยู่นะอริญญา" น้ำเสียงเยือกเย็นของคลาสถูกส่งออกมาอีกครั้ง ขณะที่อริญญายังยืนตัวแข็งทื่อ
" (อริน) " เสียงเรียกของมาร์คกับความเจ็บจี๊ดๆจากไรหนวดของคลาส ทำให้อริญญากลับมามีสติอีกครั้ง
"ขอโทษทีนะมาร์คพอดีอรินตกใจอะไรนิดหน่อย มาร์คไม่ต้องมารับอรินนะ...อรินไปมหาลัยเองสะดวกกว่า"
" (เอาแบบนั้นเหรอ?) "
"อืม..." อริญญาตอบกลับปลายสายทำให้คลาสถึงกับหัวเราะในลำคอ
" (โอเคครับไว้เจอกัน) " จบคำพูดสุดท้ายของมาร์คอริญญาก็กดตัดสายทันที ส่วนคลาสก็เหยียดยิ้มร้ายกาจออกมาทันที
"อ๊ะ!" อริญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลาสจับเธอหมุนให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างแรง
"กล้ามากนะที่คุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่"
"แล้วทำไมฉันจะต้องไม่กล้า ในเมื่อเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน?" อริญญาพูดออกไป ภายนอกเธอดูไม่เกรงกลัวคลาสเลยสักนิด ทว่าหัวใจดวงน้อยกลับเต้นระส่ำ
"หึ...กล้าดีนี่" คลาสเหยียดยิ้มร้ายกาจลิ้นหนาถูกดันไปที่กระพุ้งแก้มระบายความหงุดหงิด
"จะทำอะไร?" อริญญาถามออกไปอย่างหวาดระแวง สายตาและท่าทางของคลาสที่แสดงออกมาตอนนี้ มันเหมือนเสือตัวใหญ่ที่พร้อมจะขย้ำแมวตัวน้อยๆอย่างเธอ
"หมับ!!!"
- Writer
