เด็กในปกครองNC20+

ตอนที่5 สายตารังเกียจ

"สวัสดีค่ะ ป้าแก้ว" อริญญาที่อยู่ในชุดนักศึกษาเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะวางตะกร้าขนมไทยที่เธอถืออยู่ลงกับโต๊ะหน้าร้าน ยกมือไหว้เจ้าของร้านด้วยท่าทีนอบน้อม

"มาแล้วเหรอลูก? คนกำลังเยอะเลยเข้าไปสิ"

"ขอบคุณค่ะป้า" รอยยิ้มหวานหยดย้อยถูกส่งไปให้กับป้าเจ้าของร้าน อริญญายกตะกร้าขนมหวานเดินเข้าไปในร้าน ก่อนที่จะเดินไปทีละโต๊ะเพื่อเสนอขายขนมหวานของตัวเอง เวลาผ่านไปพักใหญ่อริญญาก็ถือตะกร้าขนมเดินออกมาที่หน้าร้าน

"เป็นไงบ้าง ขายดีไหมลูก?"

"ดีค่ะ...หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว" รอยยิ้มสดใสถูกส่งออกมา

"ขนมหนูอร่อยไม่แปลกที่ลูกค้าจะติดใจ แล้วนี่จะเดินไปขายที่ไหนต่อ?" หญิงวัยกลางคนพูดจบก็ยิ้มให้อริญญา เธอเอ็นดูเด็กสาวไม่น้อย

"หนูว่าจะเดินไปตามถนนนี่แหละค่ะ อีก2-3ซอยก็มีร้านอาหารเหมือนกัน"

"อย่าไปเลยลูก...ร้านนั้นปิด เมื่อวานคนเมามีเรื่องกันในร้านเห็นว่าร้านเละเลย ดูแล้วคงจะปิดปรับปรุงอีกหลายวัน"

"เหรอคะแล้วหนูจะทำยังไงดี?" อริญญาก้มมองขนมในตะกร้าที่ยังเหลืออีกครึ่ง ร้านที่เธอคิดว่าจะไปขายก็ดันปิด ถ้าร้านถัดไปอีกก็ต้องเดินเกือบอีก1กิโล

"หนูลองไปขายร้านฝั่งตรงข้ามนั้นดูสิ ดูเหมือนคนจะเยอะเหมือนกัน"

"..............." อริญญามองไปที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้ามพร้อมกับเม้มปากเข้าหากันแน่น ร้านอาหารฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารค่อนข้างมีชื่อเสียง คนที่มาทานอาหารในร้านก็ดูจะเป็นคนรวยทั้งหมด ถ้าเธอไปวุ่นวายเจ้าของร้านจะว่าหรือเปล่า นี่เป็นสิ่งที่อริญญาไม่เคยคิดจะไปขายร้านอาหารฝั่งตรงข้ามสักครั้ง "จะดีเหรอคะป้า เจ้าของร้านเขาจะไม่ว่าเอาเหรอ?"

"ไม่ว่าหรอกลูก ไปเถอะเจ้าของร้านนั้นใจดีเป็นเพื่อนกับป้านี่แหละ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก"

"ถ้าอย่างนั้นอรินไปขายที่นั่นก็ได้ค่ะ ขอบคุณป้าแก้วมากนะคะ"

"ขายดีๆกลับบ้านระวังด้วยนะลูก ผู้หญิงตัวคนเดียวกลับบ้านดึกๆมันอันตราย"

"ค่ะคุณป้าหนูจะระวังตัว อรินไปก่อนนะคะ...สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้เจ้าของร้านด้วยท่าทีนอบน้อม ก่อนที่จะเดินออกมาไปหยุดยืนอยู่ตรงทางม้าลาย ดวงตากลมโตมองไปตรงสัญญาณไฟ ใช้เวลาไม่นานอริญญาก็ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามได้สำเร็จ

"สวัสดีค่ะคุณป้า หนูจะมาขอพบเจ้าของร้าน เอ่อ...จะมาขอขายขนมในร้าน ต้องไปขออนุญาตตรงไหนคะ?" เด็กสาวเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าร้านก่อนที่จะยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนด้วยท่าทีนอบน้อม

"ตรงนี้แหละลูก"

"ค่ะ?"

"ป้าเป็นเจ้าของร้าน"

"เอ่อ...ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีอรินไม่รู้ว่าป้าเป็นเจ้าของร้าน" อริญญาเอ่ยคำขอโทษทันที เธอไม่คิดว่าเจ้าของร้านอาหารที่หรูหราแบบนี้จะมานั่งอยู่หน้าร้าน

"ไม่เป็นไร จะมาขายขนมใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ...อรินจะมาขอขายขนม"

"ขนมอะไรล่ะ ไหนป้าดูซิ?"

"ขนมไทยค่ะ อร่อยทุกอย่างเลยนะคะ คุณป้าสนใจรับไหม?" อริญญาเปลี่ยนบทบาทจากนักศึกษาสาวมาสวมบทแม่ค้าโดยทันที โดยการยกตะกร้าขนมยื่นไปวางตรงหน้าเจ้าของร้าน

"หืม...ขายเก่งนะเรา เอามาให้ป้าดูซิ"

"นี่ค่ะ...อันนี้ก็อร่อยนะคะ ขนมหม้อแกงอันนี้อรินชอบมาก"

"งั้นเอาหม้อแกงกับขนมชั้นมาให้ป้าอย่างละกล่อง"

"ได้ค่ะ...นี่ค่ะ" อริญญาหยิบขนมทั้ง2กล่องเอาไปวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าของป้าเจ้าของร้านทันที

"ทั้งหมดเท่าไหร่ลูก?"

"กล่องละ35บาท สองกล่อง70บาทค่ะ"

"ถูกจัง...กล่องใหญ่มากเลยนะเนี่ย อ่ะนี่ป้าให้ร้อยหนึ่ง เสร็จแล้วก็เข้าไปขายในร้านได้เลยนะ"

"ขอบคุณนะคะคุณป้า" อริญญารับเงินมาไว้ในมือก่อนที่จะยกมือไหว้ด้วยรอยยิ้มสดใส มือบางหยิบตะกร้าขนมเดินตรงเข้าไปในร้าน

"น้องค่ะ...น้อง ขายอะไรคะ?" อริญญาหันไปตามเสียงก็เห็นผู้หญิงหน้าตาสะสวย นั่งข้างกับผู้ชายคนหนึ่งยกมือพร้อมกับส่งเสียงเรียกเธอ อริญญาฉีกยิ้มหวานเดินตรงไปหาชายหญิงคู่นั้นทันที

"สวัสดีค่ะ หนูมาขายขนมไทยค่ะ พี่สนใจไหมคะ?" รอยยิ้มหวานถูกส่งไปให้กับชายหญิงตรงหน้า อริญญายื่นตะกร้าขนมไปให้หญิงสาวได้เลือกดู

"พี่เตชินเกวอยากกินอันนี้"

"เอาสิ...อยากได้อะไรก็หยิบ อุดหนุนน้องเขา"

"งั้นเอา5กล่องเลยนะ เอาไปฝากเด็กที่บ้านด้วย"

"แล้วแต่เราเลย พี่ตามใจเราอยู่แล้ว" เตชินทร์พูดพร้อมกับยกมือขึ้นไปลูบหัวแฟนสาวด้วยความเอ็นดู ภาพตรงหน้าทำให้อริญญานึกถึงภาพแฟนหนุ่มของเธอ

"พี่คลาสค่ะ...อริญญาอยากกินขนมไทย พี่คลาสซื้อให้อรินหน่อยได้ไหม?"

"อยากกินอะไรก็เลือกเลยครับ"

"จริงเหรอ?"

"จริงสิพี่จะหรอกอรินทำไม?"

"งั้นอรินเอาหมดนี่เลยได้ไหม? อรินชอบทุกอย่างเลย จะเอาไปฝากคนที่บ้านด้วย"

"แล้วแต่เราเลย พี่ตามใจเราอยู่แล้ว" อรินฉีกยิ้มกว้างเลือกขนมไทยตรงหน้า ก่อนที่คลาสจะยกมือขึ้นมาลูบหัวด้วยความเอ็นดู

"น้องค่ะ...น้อง" เกวลินสะกิดเรียกอริญญาหลังจากที่เธอเลือกขนมเสร็จเรียบร้อย แต่ร่างบางตรงหน้ากลับนิ่งเหม่อลอยไปซะอย่างนั้น

"อ๊ะ...อรินขอโทษค่ะ เลือกขนมเสร็จแล้วใช่ไหมคะ?" อริญญาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยคำขอโทษคนตรงหน้าทันที

"เสร็จแล้วจ้า น้องเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ พอดีเมื่อกี้หนูเผลอคิดอะไรนิดหน่อย"

"อ๋อ...ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร เอาขนมทั้ง5กล่องนี้ใส่ถุงให้พี่นะ แล้วก็คิดเงินให้พี่ได้เลย"

"ได้ค่ะ" อริญญาจัดการนำขนมทั้ง5กล่องใส่ถุงให้เรียบร้อย ก่อนจะนำไปวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว "ทั้งหมด 175 บาทค่ะ"

"ไม่แพง พี่ให้500บาท ไม่ต้องทอนสามีพี่รวย คริ...คริ" พูดจบเกวลินก็หัวเราะคิกคัก เตชินทร์ก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาก็เอ็นดูเด็กสาวตรงหน้าด้วยเช่นกัน

"ขอบคุณนะคะ" อริญญายื่นมือไปรับเงินก่อนจะยกมือไหว้ทั้งสองคน ก้มหัวเล็กน้อยปลีกตัวเดินออกมา ทว่าเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวน้ำเสียงเข้มของใครบางคนก็ดังขึ้น

"มาทางนี้หน่อย" อริญญาหันไปตามเสียงก็พบกับผู้ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวภูมิฐานกับผู้หญิงชุดแดงสดนั่งอยู่ตรงข้ามกัน

"สวัสดีค่ะ" อริญญายกมือไหว้ทันทีที่เดินถึงโต๊ะ มือบางกำตะกร้าขนมไว้แน่นเมื่อรู้สึกถึงสายตาแปลกๆที่ผู้ชายคนนั้นมองมาบวกกับหญิงสาวชุดเดรสสีแดง ที่เบะปากมองเธอด้วยสายตารังเกียจ

"มีขนมอะไรขายบ้าง?" น้ำเสียงเข้มถูกส่งออกมาพร้อมกับสายตาที่หื่นกาม

"นี่ค่ะ" อริญญายื่นตะกร้าขนมให้คนตรงหน้าได้ดู

"นอกเสียจากขนมแล้วยังมีอะไรขายอีกบ้าง" อริญญารับรู้ถึงความหมายของผู้ชายตรงหน้า เธอเม้มปากเข้าหากันแน่นนึกรังเกียจและขยะแขยงผู้ชายตรงหน้าเป็นที่สุด แต่ทว่ายังไม่ได้พูดอะไรผู้หญิงอีกคนก็พูดขึ้นซะก่อน

"เสี่ยค่ะ"

"หุบปาก...อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน"

"ว่ายังไงล่ะน้อง นอกจากขนมแล้วมีอย่างอื่นขายอีกไหม?"

"ไม่มีค่ะ อริญญาขายแต่ขนมอย่างเดียว" อริญญาพูดออกไปน้ำเสียงเรียบพยายามเก็บอารมณ์โกรธไว้ด้านใน

"ตัวน้องล่ะขายไหม?" ในที่สุดคำพูดเลวทรามก็ออกมาจากปากของผู้ชายตรงหน้า อริญญากำตะกร้าขนมเอาไว้แน่นด้วยความโกรธหมุนตัวออกจากตรงนั้นทันที ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้เดินออกมือหนาของใครบางคน ก็คว้าเข้าที่ข้อมือเล็กๆของเธอ

"ปล่อย" อริญญากระแทกเสียงใส่ผู้ชายตรงหน้าด้วยความโกรธ เธอพยายามแล้ว พยายามจะระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง สุดท้ายมันก็ทำไม่ได้อยู่ดีเมื่อผู้ชายคนนั้นยื่นมือมาแตะต้องตัวเธอ "ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"

"ปล่อยมันนะคะเสี่ย" หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงยันตัวลุกขึ้นยืนใช้มือผลักอริญญาจนเกือบล้ม ทำให้มือหนาของเสี่ยคนนั้นหลุดออกจากข้อมือเล็กๆของอริญญา

เหตุการณ์นั้นตกอยู่ในสายตาของคนในร้านที่พากันมามุงดูเหตุการณ์ ไม่เว้นแต่เตชินทร์กับเกวลินที่ลุกจากโต๊ะมาดูด้วยเช่นกัน ทว่าในช่วงเวลาเดียวกันคลาสก็กลับเข้ามาในร้าน

"ตอแหล คิดจะแย่งผัวชาวบ้าน" คลาสยืนฟังแบบเงียบๆไม่ได้คิดหรือสนใจอะไร เขานั่งลงไปกับเก้าอี้ตัวเดิมก่อนที่เขาจะออกไปสูบบุหรี่ ทว่าน้ำเสียงต่อมาก็ทำให้เขาชะงักนิ่งหัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

"ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นคุณก็เห็น"

"นี่แกกล้าเถียงฉันเหรอ?...ห๊ะ"

"หนูไม่ได้เถียง แต่หนูพูดความจริง"

"กล้าดียังไงถึงมาเถียงคนอย่างฉัน...ห๊ะ เอาล่ะวันนี้ฉันจะตบสั่งสอนเด็กปากดีอย่างแก" หญิงสาวในชุดแดงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดเธอยกมือขึ้นมาเตรียมที่จะตบอริน ทำให้อริญญาที่ยังไม่ทันตั้งตัว ทำได้แต่หลับตารอรับแรงกระแทกจากฝ่ามือของหญิงสาวตรงหน้า

หมับ!!!

.........................................

พี่คลาสมาแล้วน้องจะเจอกับพี่แล้ว อ่านจบแล้วเม้นท์หน่อย ไร้ท์อ่านทุกคอมเม้นท์จริงๆนะ