เวลาต่อมา
รถคันหรูกำลังวิ่งออกจากหน้าหอพักของอริญญาตรงไปตามถนน มุ่งหน้าไปมหาลัยให้ทันเวลาที่อริญญาต้องเข้าเรียน โดยที่ใบหน้าหวานนั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับเอาแต่ทำหน้าบูดบึ้ง
ส่วนคลาสร่างสูงขับรถด้วยมือเดียวส่วนอีกมือก็จับมือของอริญญาเอาไว้หลวมๆ บางครั้งก็ยกขึ้นมาจูบโดยไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้งของเธอเลยสักนิด
"ยังไม่หายโกรธพี่อีกหรือไง?" คลาสพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มหลังจากที่เขาเหลือบมองอริญญาเพียงนิดก่อนที่จะหันกลับมามองถนน
"แล้วมันน่าโกรธไหมล่ะคะ? พี่คลาสทำกับอรินอย่างกับตุ๊กตายาง อรินก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะคะ"
"ใครใช้ให้เธอน่าเอาทำไมล่ะ? ...ความผิดเธอนะ" คลาสหันไปมองอริญญาอีกครั้งก่อนที่จะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
"จะมาเป็นความผิดของอรินได้ยังไงล่ะคะ? พี่คลาสนั่นแหละโรคจิต" ใบหน้าหวานแดงก่ำแต่กระนั้นเธอก็ยังไม่หยุดที่จะเถียงคลาส
"เหรอ...พี่โรคจิตเหรอ อยากโดนคนโรคจิตเอาในรถไหม?"
"อรินไม่อยากพู
