ช่วงเช้าของอีกวัน
"พี่คลาสค่ะ ตื่นได้แล้วค่ะสายแล้ว" อริญญาที่กำลังนั่งอยู่ข้างเตียงเธอกำลังส่งเสียงหวานๆ ของเธอ พร้อมกับยื่นมือเรียวไปเขย่าที่ตัวของคลาสเพื่อที่จะปลุกให้คนที่แกล้งหลับนั้นลืมตาขึ้นมา
"อืม...." คลาสครางในลำคอรวบตัวของอริญญาดึงเธอเข้ามากอดขณะที่ตัวเขาเองก็ยังแกล้งหลับ
"อ๊ะ!....พี่คลาสอย่าทำแบบนี้สิค่ะอรินตกใจ" อริญญาพูดด้วยใบหน้าเง้างอเอากำปั้นเล็กๆ ทุบไปที่แผงอกของคลาสเบาๆ "ลืมตาได้แล้วค่ะ อรินรู้นะว่าพี่คลาสตื่นนานแล้วลืมตาได้แล้วค่ะเลิกแกล้งได้แล้ว"
ปากหนาของคลาสกระตุกยิ้มลืมตาขึ้นมามองใบหน้าหวานของอริญญา ยกมือขึ้นมาบีบจมูกคนตรงหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยว "เด็กดื้อรู้ด้วยเหรอว่าพี่ตื่นแล้ว?"
"รู้สิค่ะอรินสังเกตพี่มาตลอด ปกติพี่คลาสของอรินไม่ได้เป็นคนตื่นสายค่ะ" อริญญาพูดด้วยน้ำเสียงสดใส
"พี่รู้สึกดีมากเลยนะที่มีอรินนอนอยู่ข้างๆ นานแล้วที่พี่แทบจะไม่ได้หลับลึกๆ แบบนี้"
