"SERYOSO ba kayong wala talagang paraan para marating ko ang pusod ng Orsiana?" tanong ko na isa-isang tiningnan ang mga Orsia. Nagtitipon kami para sa isang pulong.
"Ikinalulungkot kong sabihin na wala kaming alam na paraan, Sefira. Dahil ang kaisa-isang nagtangkang hanapin ang pusod ng Orsiana ay hindi na nakabalik para ituro iyon sa amin," aniya ng isang matandang duwende.
"Kahit ako ay hindi ko narating iyon, Sefira. Sa loob ng mahabang panahon ay hindi pa iyon narating ng pakpak ko," sabi naman ng isang matandang lambana.
"Patawad. Kahit ang aming mga kapangyarihan ay hindi maabot ang sinasabing pusod ng Orsiana," sabi ng matandang diwata.
"Kung gano'n ay hindi ko makakasama ang anak ko kahit kailan," malungkot kong saad.
"Patawad, Mahal na Sefira," sabay na hingi ng paumanhin
