KINAGABIHAN ay magkasama kaming naupo ni Marione sa isang mahabang iron knitted chair na nakaharap sa garden ni Zea.
Naroon si Zea sa lawn at nanghuhuli ng alitaptap. May dala siyang malaking garapon at lahat ng nahuhuli niya ay doon niya nilalagay. It’s very unusual na napakaraming alitaptap sa bakuran namin nang gabing ito. Even Marione was so amazed with the beautiful sight.
“Ngayon lang ako nakakita ng ganito karaming alitaptap, Zyl. Napakaganda!” humahangang wika ni Marione. The fireflies tiny lights glimmered in the darkness. Tila iyon mga maliliit na bituin na abot-kamay lamang.
“Ngayon lang nangyaring ganito karami ang alitaptap dito. Ngayon ko lang din ito nakita.”
“Napakaganda at nakakatuwang panoorin si Zea.”
I smiled at her.
“Papa!”
Nabaling ang pansin ko sa anak k
