"Lumabas ka naman diyan sa kwarto. Tatlong araw ka ng nagmumukmok diyan. Kahit gutumin mo 'yang sarili mo o umiyak ka diyan ng bato! Hindi na siya babalik!"
Inis kong binuksan ang pinto at tinitigan siya nang masama.
"Nagsasabi ko ng totoo kaya bakit mo sasayangin 'yang buhay mo?"
"Naisip ko na lahat at hindi ako mamamatay!"
"Ganyan," pagsang-ayong sabi ni Leonardo. "Kain na tayo."
"Madami pa ba tayong pagkain?"
Taka siyang tumango.
"Hanggang kailan aabot?"
"Bakit mo 'yan tinatanong?"
"Dahil hindi na ko papasok!" sigaw ko na ikinatanggal ng kumot sa ulo ko.
"Oh!"
"Oo na! Ginupit ko 'yung buhok ko! Who cares?!" Sinara ko ulit 'yung pinto nang sobrang lakas.
"Bagay sa'yo!"
"Hindi bagay kaya 'wag mo ng pagaanin 'tong loob ko!"
Muli akong humiga sa kama at nagtalukbong ng kumo
