CHAPTER 37

1142 Words

Nakakalimang kape na yata ako, sobrang sakit na rin ng mga mata ko pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan ang mga notes ni Mom. Kung nasa wisyo lang sana si Sebastian para i-translate na lang ito para maintindihan ko, pero hindi, e. Isa pa siya ngayon sa prino-problema ko. Two na ng madaling araw pero heto pa rin ako at panay buklat na libro na at papel-papel sa buong kwarto. Bakit pa kasi ganitong sulat ang ginawa niya? Tapos ang taas pa ng tingin niya sa akin para sabihin kay Leonardo na maiintindihan ko 'to. "Saka bakit gusto 'tong itapon ni Sebastian?! Naiinis na ko!" Nalukot ko na 'yung papel dahil sa sobrang asar. Kung meron lang sana sa google translate ng salita nila. Edi sana mas nadali ang buhay ko. Tapos may kumakatok pa ngayon sa pinto! "Oh?" Tinitigan ko siy

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD