"Sebastian," bigkas ko na kanina pa hindi mapakali. Bumusina ko nang malakas dahil sa truck na kanina pa nakaharang.
Hindi ko inalintana ang sobrang lakas ng ulan at dilim. Si Sebastian lang ang laman ng isip ko sa ngayon.
Binuksan ko ang bintana nang may kumatok sa akin.
"Ma'am, umikot na lang ho kayo. Nasiraan kasi kami."
"Kuya, nagmamadali ako. Hindi niyo ba pwedeng igilid lang kahit konti para makadaan ako? Buhay ho ang hinahabol ko," naiiyak ko ng sabi.
Nataranta si Kuya at kinawayan ang isa niya pang kasama. Nang maabante nang konti, nagpasalamat lang ako gamit ang busina at muling nagpatuloy sa byahe.
Hirap na hirap akong tumakbo palabas ng kotse. Nanghihina ako dahil kay Sebastian.
Halos dalawang oras din ang nilakbay ko para makarating dito sa bahay bakasyunan ng pamilya n
