กรุบๆ..เสียงดังของกีบม้ากระทบพื้นดินแห้งแข็งส่งให้ฝุ่นดินคละคลุ้ง อิงฟ้าดึงบังเ**ยนให้ม้าหยุดวิ่ง
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย" เธอปาดน้ำตาออกให้ตาที่พร่ามัวมองทางชัดเจนขึ้น
"หลงทาง ฟ้าครึ้ม อีกหน่อยฝนก็ตกซินะ" หญิงสาวประชดพร้อมทั้งเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม
"นั่นไงว่าแล้ว" หยาดน้ำฝนตกลงมาราวกับว่าเบื้องบนเล่นตลกกับชีวิตของเธอ
"ฮือๆ ฮือๆ" เธอร้องไห้โฮแข่งกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา
เปรี้ยง! เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นซ้ำเติมหญิงสาวราวกับว่าชีวิตเธอยังเจอเรื่องหนักหนาไม่พอ
ฮี้..อาชาแกร่งตกใจเสียงดังของฟ้าร้องมันกระโดดเด้งก่อนจะวิ่งเตลิดเปิดเปิงเสียการควบคุม
กรี๊ด!
"หยุดซิ หยุด หยุด" อิงฟ้าพยายามบังคับบังเ**ยนอย่างลนลาน
"ช่วยด้วย" เมื่อเห็นว่าสิ่งที่ทำอยู่ไร้ผล สิ่งที่เธอพอทำได้ตอนนี้คือตะโกนให้คนช่วย
ฮี้..ฮี้..เสียงอาชาแกร่งยังคงร้องและวิ่งไม่หยุดเพราะความตกใจ อิงฟ้าได้แต่ก้มตัวกอดม้าไว้แน่น
"กรี๊ด!"
