ย้อนเวลารัก

ตอนที่ 6 ชุดว่ายน้ำ

"โอ๊ย..แสบตา" แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างปลุกให้อิงฟ้าตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล เธอค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างคนขี้เกียจพร้อมทั้งบิดตัวไปมา

หลายวันแล้วที่เธอยังติดอยู่ในนี้ ภายในจวนที่เงียบเหงา ที่ที่เธอไม่รู้ว่ามันคือความจริงหรือความฝัน ที่ที่เธอพยายามเท่าไร่ก็หาทางออกไม่เจอ

"เฮ้อ!" เธอถอนหายใจเสียงดัง เมื่อรู้ว่าลืมตาขึ้นมาแล้วยังอยู่ที่เดิม

"ตื่นแล้วหรือเพคะ" เสียงของสาวใช้ในจวนเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับวางอ่างน้ำไว้ข้างๆ ตัวเธอ

"อือ ทำไมวันนี้อากาศร้อนจังเลยเนี่ย ร้อน..ร้อน" อิงฟ้าบ่นพึมพำพร้อมทั้งยกมือขึ้นพัดไปมาบรรเทาอากาศที่ร้อนอบอ้าว

"ให้หม่อมฉันพัดให้ไหมเจ้าค่ะ" สาวใช้ในจวนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่านายหญิงมีเหงื่อออกชุ่ม

"อืม..ดีเอาซิ" เธอลุกขึ้นมานั่งบนโต๊ะน้ำชาที่หน้าเตียง สาวใช้นำพัดอันใหญ่มาพัดให้หญิงสาว

"นี่ นี่ ถามอะไรหน่อยซิที่นี่ไม่มีสระว่ายน้ำหรือ" (ถ้าไม่ต้องติดมาแหง็กอยู่ที่นี่ ฉันคงนอนอาบแดดข้างสระว่ายน้ำในโรงแรม ไม่ก็แช่น้ำอุ่น ทำสปาสบายไป โอ๊ยร้อน! ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด)

"มีเพคะ" สาวใช้เอ่ย

"มีจริงหรือ" อิงฟ้าทำตาโตพลางดีดตัวลุกจากเก้าอี้อย่างตื่นเต้นดีใจ

"อยู่ตรงไหนพาไปหน่อยซิ" เธอถามอย่างกระตือรือร้นเอาคำตอบ

"มีสระน้ำอยู่หลังจวนเพคะพระชายา ท่านอ๋องทรงสร้างไว้แต่ท่านอ๋องสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าไปยุ่มย่ามเพคะ" สาวใช้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

"แล้วตอนนี้ท่านอ๋องของเจ้าอยู่ไหน" อิงฟ้าถามเอาคำตอบ

"ไม่อยู่เพคะ" เสียงใสซื่อตอบกลับเธอมา

"แล้วข้าเป็นอะไรกับท่านอ๋องของเจ้า" อิงฟ้าขยับเข้าไปใกล้สาวใช้เธอโน้มตัวลงใกล้

"พระชายาเพคะ"

"ดี" อิงฟ้ายิ้มออกมา

"ในเมื่อข้าเป็นพระชายาแสดงว่าข้าไม่ใช่ใครที่เจ้าพูดถึงถูกต้อง ใช่หรือไม่" เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"เพคะ"

"ดี..งั้นเจ้าพาข้าไปตอนนี้เลย" อิงฟ้าลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ร้อนๆ แบบนี้แช่น้ำเย็นๆ ดีที่สุด ฮ่าๆ

เธอมองสาวใช้ที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกขึ้นหรือกระตือรือร้นไปกับเธอเลย

"เร็ว ลุกขึ้นเร็วซิ"

"เพคะ" ท่าทางเก้กังของสาวใช้ดูไม่ค่อยจะทันใจอิงฟ้าสักเท่าไร

"อ้อ! เดี๋ยวลากกระเป๋าเดินทางของข้ามาด้วยล่ะ" เธอเดินนำสาวใช้ออกมาไม่ทันที่จะถึงหน้าประตูด้วยซ้ำก็ต้องหยุดชะงักไว้

"กระเป๋า คืออะไรเพคะ" สาวใช้เอ่ยถามอย่างสงสัย

(จริงด้วยซิเธอคงไม่รู้จักกระเป๋าเดินทาง)

อิงฟ้าอธิบายถึงลักษณะของกระเป๋าให้สาวใช้ฟัง เธอซ่อนมันไว้ในตู้ข้างๆ เตียงนอน

"สิ่งนี้หรือเพคะพระชายา" หลิวอี้ลากกระเป๋าเดินทางสีชมพูออกมาอย่างทุลักทุเล ก่อนจะทำท่าทางตกใจเมื่อเห็นว่ามันสามารถเคลื่อนไหวตามเธอได้แม้ออกแรงแค่นิดเดียว

อิงฟ้ามองสาวใช้อย่าอดขำไม่ได้

"มานี่เดี๋ยวข้าจะสอน เห็นนี่ไหมตรงนี้ดึงออกมาได้ด้วย" อิงฟ้าดึงที่สำหรับถือลากขึ้นลงสาธิตให้สาวใช้ดู

"โอ้โฮ! ที่นี่ใหญ่กว่าที่คิดเสียอีก"

น้ำเสียงตื่นเต้นของอิงฟ้าเอ่ยขึ้น ไม่พูดเปล่าสายตาคู่โตของเธอมองสำรวจรอบๆ

สระกว้างที่ถูกตกแต่งให้เป็นน้ำตกไหลลงมาเป็นชั้นๆ ละอองน้ำสาดกระเซ็นเมื่อกระทบก้อนหินดังซ่าๆ ต้นไม้น้อยใหญ่ถูกนำมาวางประดับประดาให้งดงาม ต้นไม้ใหญ่ที่ถูกปลูกไว้บนโขดหินกลางสระออกดอกบานสะพรั่ง กลีบของดอกไม้ร่วงหล่นบนผิวน้ำดาษดื่นงดงามราวกับอยู่ในสรวงสวรรค์

ด้านข้างสระน้ำเป็นตัวเรือนพักผ่อนที่มีระเบียงยื่นออกมาถึงขอบสระ ส่วนด้านบนระเบียงมีทั้งเตียงขนาดเล็กและโซฟาไม้สำหรับพักผ่อนโดยเฉพาะ

"นี่มันสวรรค์ชัดๆ" อิงฟ้าตะลึงกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น มันสวยงามมากกว่าสระว่ายน้ำในโรงแรมห้าดาวหลายเท่า

(เอาล่ะวันนี้เราจะปักหลักอยู่ที่นี่ทั้งวัน)

"มา มา ส่งกระเป๋ามาให้ข้า" อิงฟ้าพูดพลางเปิดกระเป๋าเดินทางออก

"มีอะไรให้หม่อมฉันช่วยไหมเพคะพระชายา"

"ข้าขอขนมกับน้ำชาแล้วกัน"

"เพคะ"

"เจอแล้ว" อิงฟ้าหยิบชุดทูพีชสีดำจากกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะสวมมันไว้บนร่างกายของเธอ

แม้เธอจะค่อนข้างตัวเล็กหากแต่หน้าอกและสะโพกของเธอกลับอวบอิ่มชวนน่ามอง ชุดทูพีชสีดำเล็กจิ๋วที่เธอสวมใส่ตอนนี้ตัดกับผิวขาวราวหิมะให้เปล่งประกาย ผมยาวมัดรวบถูกปล่อยให้ยาวสลวยมันปลิวไสวไปมาเล็กน้อยเมื่อต้องกับสายลม

เธอใช้เวลาไปไม่น้อยกับการแช่น้ำ เมื่อคลายความร้อนจนร่างกายนี้เย็นลงเธอก็ขึ้นมาอาบแดดอยู่บนเตียงริมขอบสระอย่างสบายอารมณ์

........

"ช้าหน่อยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง" เสียงองครักษ์คนสนิทร้องทัก พร้อมทั้งกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามผู้เป็นนายอย่างรีบร้อน

แอ๊ด.. เสียงประตูเปิดออกสายตาเหยี่ยวนิ่งเรียบและเย็นชามองหาผู้เป็นชายาแต่ก็ไม่พบ

ปัง..เสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างเร็วเมื่อสำรวจด้วยสายตาแล้วว่าไม่มีผู้ใดอยู่ในห้อง

"พระชายาไปไหน" เซี่ยหยางเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคนรับใช้คนสนิทกำลังก้มหน้าก้มตาเดินพลางถือขนมเยอะแยะเต็มมือ

"พระ..พระชายาอยู่สระน้ำหลังจวนเพคะ" สาวใช้สะดุ้งตกใจเพราะน้ำเสียงที่ดูโกรธจัดประกอบกับเสียงดัง

"พวกเจ้าไม่ต้องเข้ามา ถ้าข้าไม่อนุญาตห้ามผู้ใดเข้าไปเด็ดขาด"

"พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ ท่านอ๋อง"

.....

"มาแล้วหรือ ทำไมหายไปนานจังเลย ทาครีมกันแดดให้หน่อยซิ" อิงฟ้านอนบนเตียงอย่างผ่อนคลาย หมวกปีกใบใหญ่ถูกนำมาปิดหน้าป้องกันแสงแดด เธอยื่นครีมกันแดดในมือให้สาวใช้โดยไม่ได้มองว่าคนที่รับไปหาใช่สาวใช้ของตนไม่ แต่หากเป็นท่านอ๋องที่กำลังเดือดดาลเพราะความโกรธ

................

หลังจากเข้ามาบริเวณสระน้ำ ภายในสระน้ำข้ากลับไม่พบหญิงที่ทำให้ข้าที่ทั้งโกรธและเสียหน้า ความโกรธตอนนี้เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

(มาแล้วหรือ ทำไมหายไปนานจังเลย ทาครีมกันแดดให้หน่อยซิ) นางยื่นของบางอย่างให้ข้ารูปร่างช่างประหลาดไม่เคยพบเห็นที่ใดมาก่อน ข้าพินิจสิ่งของในมืออย่างถี่ถ้วนก่อนจะเงยหน้าพบกับพระชายานอนแก้ผ้าอยู่

ร่างเล็กแต่ทรงเสน่ห์ตอนนี้อยู่ในชุดสีดำขับกับผิวขาวราวหิมะ (อันที่จริงที่นางสาวใส่แทบจะเรียกว่าแก้ผ้าอยู่แล้ว ช่างเป็นหญิงสาวที่หน้าไม่อายเสียจริง) สิ่งที่อยู่บนร่างของนางทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนจน เรียวขาเนียนตอนนี้ตั้งชันขึ้นอย่างผ่อนคลาย หน้าท้องที่แบนเรียบกับมีเสน่ห์อย่างแปลกประหลาด หน้าอกคู่งามที่ตอนนี้กำลังแข่งขันแย่งชิงความเป็นหนึ่งกับส่วนอื่นๆ บนเรือนร่าง มันกำลังปลุกเร้าอารมณ์ความเป็นชายที่กำลังหลับใหลให้ตื่นขึ้นพร้อมออกรบสู่สนามรบ