"โอ๊ย!" อิงฟ้าร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อศีรษะโขกเข้ากับขอบหน้าต่างบนรถม้า
"ถ้าเจ้าง่วงก็ควรนอนพักเอาแรงสักหน่อย" เซี่ยหยางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาเมื่อเห็นท่าทางสัปหงกของหญิงสาว
(เฮอะ! ยังมีหน้าจะมาพูดอีกนอนหรือจะนอนได้ไหม รถม้าโครงเครงขนาดนี้ ทีเมื่อคืนขอนอนยังไม่ให้นอนเลย รอบเดียวไม่พอขอต่ออีกรอบ ตอนนี้มา บอกให้นอน)
"เจ้ามองข้าทำไม" เซี่ยหยางเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวจ้องเขาอย่างไม่วางตา
"ทำไม มองแล้วจะทำไม" (หมั่นไส้ ทีเมื่อคืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอนนี้กลับมาเป็นไอ้บ้าน้ำแข็งอีกแล้ว เชอะ! น่าหมั่นไส้)
"ท่านพี่" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"อะไรนะเพคะท่านอ๋อง หม่อมชั้นได้ยินไม่ถนัด" อิงฟ้าเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพูดบางอย่างออกมา
"ข้าบอกให้เจ้าเรียกข้าว่า ท่านพี่ เข้าใจไหมเอ่อฉิง" หลังจากพูดเสียงดังให้หญิงสาวได้ยินเขาก็กลับมาปั้นหน้านิ่งเหมือนเดิม
"เข้าใจเพคะ ท่านพี่" อิงฟ้ายิ้มกับท
