“แค่ของเหลือ กินเบื่อแล้วแค่เปลี่ยนใหม่ แปลกตรงไหนวะ?”
“หึหึ เฮียเชื่อไหมครับ? ว่าแรกๆ ไอ้ศิลาก็แบบนี้แหละ ปากนี้บอกว่าไม่ชอบ ไม่สนใจ สุดท้าย แม่ง! ก็หลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้น ฮ่าๆ”
แป๊ะ!!
“โอ๊ย! ไอ้เชี่ย ตบมาได้ กูเจ็บ!”
เสียงฝ่ามือตบเข้าท้ายทอยของคนพูด ก่อนจะมีคำด่าสะท้อนกลับมาหาคนทำ
“สม! มึงดีกว่ากูนักแหละ”
เวหายิ้มกว้าง เอามือลูบหัวตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งข้างๆ เพื่อนอีกคน
“แล้วนั่นมันเป็นอะไร? มาถึงก็นั่งแดกเหล้า ไม่พูดไม่จา”
“ทะเลาะกับอบอุ่นน่ะสิครับ สามวันดี สี่วันทะเลาะ ไม่รู้จะสงสารมันหรือสงสารตัวเองกันแน่ ทะเลาะกันทีไรพวกผมกับเมียก็พลอยทะเลาะกันไปด้วย เวรชัดๆ”
“ทำไงได้ มีเมียเด็กพวกมึงก็ต้องเอาใจ เป็นเรื่องธรรม..”
“นายครับ มาดูนี่”
ยังพูดไม่ทันจบ เสียงแทนไทก็เรียกให้ผู้เป็นนายรีบหันกลับไปดูจุดที่หญิงสาวตัวเล็กเคยอยู่
ทันทีที่เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังประคองพาร่างคน
